του Λευτέρη Χριστοφόρου
Αφθονούν τα παραδείγματα αλλοπρόσαλλων και ανεπαρκών προσφυγικών πολιτικών καθώς και εγκληματικών λαθών και παραλείψεων σε βάρος του πρόσφυγα.
Είναι ανεπίτρεπτο το ότι μετά από 35 χρόνια δεν εφαρμόστηκε ενιαία, ολοκληρωμένη, αποτελεσματική προσφυγική στεγαστική πολιτική.
Η οδύσσεια του πρόσφυγα να αναμένει για πολλά χρόνια για να λάβει οικόπεδο ή κατοικία για να στεγαστεί, η γκετοποίηση του προσφυγικού κόσμου σε συνοικισμούς, η ανέγερση κακής ποιότητας προσφυγικών οικιών από το κράτος, ο διαχωρισμός των προσφύγων σε πολλές κατηγορίες, οι πεπαλαιωμένοι συνοικισμοί, όλα αυτά σκιαγραφούν την αποτυχημένη πολιτική του κράτους, για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το προσφυγικό στεγαστικό πρόβλημα.
Αυτή την περίοδο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης είναι γνωστό ότι υπάρχουν εκατοντάδες κατοικίες, διαμερίσματα και οικόπεδα διαθέσιμα στην αγορά σε ανταγωνιστικές λογικές τιμές.
Την ίδια στιγμή εκατοντάδες πρόσφυγες αναμένουν στην ουρά για χρόνια για να πάρουν σπίτι σε συνοικισμό, να τους παραχωρηθεί οικόπεδο ή να αποφασίσει το κράτος να ανεγείρει το ίδιο.
Με αυτά τα δεδομένα σήμερα, ο κάθε λογικός άνθρωπος θα προβληματιζόταν γιατί το κράτος ενώ έχει την εύκολη λύση στα χέρια του, ταλαιπωρείται και ταλαιπωρεί και τους πρόσφυγες με χρονοβόρες διαδικασίες.
Γιατί η Κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει να ζητήσει με προσφορές οικόπεδα, διαμερίσματα και σπίτια από την κυπριακή αγορά, που σήμερα υπάρχει πλεονασμός και έτσι άμεσα και φθηνά να καλύψει τις ανάγκες του προσφυγικού κόσμου.
Γιατί η Κυβέρνηση εισέρχεται στις δαιδαλώδεις διαδικασίες να διαχωρίζει η ίδια οικόπεδα, να ανεγείρει η ίδια πολυκατοικίες και να χάνεται στον ατελέσφορο λαβύρινθο του κράτους-εργολάβος.
Τι εμποδίζει την Κυβέρνηση να μην επιλέγει τον συμφερότερο, το αποτελεσματικότερο και τον ταχύτερο δρόμο των προσφορών στην αγορά και επιμένει σε αποτυχημένες συνταγές του χθες.
Μεταξύ άλλων πληροφορούμαι ότι το κράτος προτίθεται, το ίδιο, να ανεγείρει πολυώροφες πολυκατοικίες σε συνοικισμούς στη Λεμεσό, εντός των προαυλίων υφιστάμενων πολυκατοικιών, με αποτέλεσμα να στοιβάζει και να γκετοποιεί και νέα ζευγάρια προσφύγων και συγχρόνως να επιβαρύνει και τη ζωή των υφιστάμενων προσφύγων.
Δυστυχώς και πάλι αναδεικνύεται η ανικανότητα του κράτους και οι καταστροφικές του πολιτικές έναντι του προσφυγικού κόσμου. Με αυτές τις αποφάσεις κάποιοι θέλουν να γυρίσουν τον πρόσφυγα στις συνθήκες του ’74, που είναι απαράδεκτο και καταδικαστέο.
