Ομιλία του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΔΗΣΥ κ. Νίκου Τορναρίτη για τον κρατικό Προϋπολογισμό 2016
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Ο προϋπολογισμός που παρουσιάζει η Κυβέρνηση για το 2016 είναι το επιστέγασμα μιας μεγάλης προσπάθειας που άρχισε την επομένη της ανάληψης των καθηκόντων του Προέδρου Αναστασιάδη πριν από σχεδόν τρία χρόνια. Με αντικειμενικότητα, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, μακριά από λαϊκίστικες εξάρσεις και μικροπολιτικές σκοπιμότητες οφείλουμε να κάνουμε τις δικές του ο καθένας συγκρίσεις.
Εξετάζοντας λοιπόν τη δύσκολη οικονομική πραγματικότητα της πατρίδας μας, από τον Μάρτιο του 2013, όπου και βρεθήκαμε στο χείλος της ολικής κατάρρευσης, μέχρι σήμερα, σίγουρα μπορούμε να σημειώσουμε πολλά. Μια “βόμβα” βρέθηκε στα χέρια όλων μας, “βόμβα” που έσκασε τις πρώτες εβδομάδες της νέας διακυβέρνησης. Αν στεκόμαστε ακόμα στα πόδια μας, είναι γιατί έλαμψαν ξανά το ακατάλυτο σθένος και η εργατικότητα του λαού μας, αποδεικνύοντας πως κατέχει το μεγαλείο της αυτοθυσίας για το καλό της πατρίδας μας.
Δεν είναι της ώρας να συζητήσουμε για τις αιτίες της τότε διολίσθησης προς την άτακτη χρεοκοπία. Φαίνεται ωστόσο, πως κληθήκαμε να καταβάλουμε ακριβό το τίμημα μυωπικών πολιτικών, αφού αφενός:
– Η οικονομία μας στηριζόταν σε μη βιώσιμα θεμέλια παραγωγής, σε στρεβλώσεις και στον άκρατο δανεισμό, αφετέρου
– Αρνηθήκαμε την προσέγγιση της έγκαιρης και ήπιας προσαρμογής με τις συνθήκες που καθόρισε η παγκόσμια οικονομική κρίση.
Σήμερα, στο μέσο της διακυβέρνησης Αναστασιάδη δικαιούμαστε με αντικειμενικά κριτήρια και χωρίς σκοπιμότητες να πούμε ότι:
– Η χώρα διασώθηκε από τη χρεοκοπία
– Σταθεροποιήθηκε το τραπεζικό σύστημα
– Επανακτήθηκε η διεθνής μας αξιοπιστία
– Η οικονομία μας επέστρεψε σε αναπτυξιακούς ρυθμούς.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Με τη στήριξη της πλειοψηφίας του κοινοβουλίου, το οποίο κλήθηκε να νομοθετήσει και να πάρει αυστηρά μέτρα κάτω από πιεστικές και δύσκολες συνθήκες, σήμερα, μολονότι δεν έχουμε λύσει τα προβλήματα της οικονομίας, μπορούμε να σημειώσουμε τη θεαματική επιστροφή της χώρας μας σε ρυθμούς ανάπτυξης. Δεν ισχυριζόμαστε πως έχουμε επιτύχει όλους τους στόχους που έχουν τεθεί. Ούτε βέβαια πως έχουμε επαναφέρει τη χώρα στην προ κρίσης περίοδο.
Γνωρίζουμε ότι ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού μας είναι ακόμα καθηλωμένο στην ανεργία.
Γνωρίζουμε ότι ένας σημαντικός αριθμός συμπολιτών μας βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.
Ταυτόχρονα όμως γνωρίζουμε πως για να ανακάμψει η πραγματική οικονομία, χρειάζεται πρώτα να έρθει η ονομαστική οικονομική σύγκλιση – δηλαδή οι αριθμοί, οι ρυθμοί ανάπτυξης, η ανάκαμψη στις αγορές, οι θετικές προβλέψεις.
Οι αξιοσημείωτοι ρυθμοί ανάπτυξης που καταγράφουμε – η επιστροφή σε οικονομική μεγέθυνση – είναι κεντρικό επίτευγμα. Ιδίως αν το συγκρίνει κανείς με τις εξαιρετικά δυσοίωνες προβλέψεις το 2012 – 13.
Το ξέρουμε, το αναγνωρίζουμε. Δεν είναι αρκετοί.
Όμως, το αποτέλεσμα δεν μπορεί από κανένα να υποτιμηθεί.
Δεν το υποτιμούν άλλωστε όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι που πολύ σύντομα θα πάψουν να είναι οι δανειστές μας και θα γίνουν φυσιολογικοί μας εταίροι. Το ξέρουν ακόμα και εκείνοι που δεν μπήκαν καθόλου σε μνημόνιο, πόσο δύσκολο είναι να έχουν θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης 0,5%, τη στιγμή που εμείς, πλησιάζουμε το 2%.
Όμως ακόμα περισσότερο δεν το υποτιμούν οι διεθνείς αγορές στις οποίες βγήκαμε με αρκετή θα έλεγα επιτυχία, ενώ βρισκόμαστε ακόμα σε Μνημόνιο.
Εν τέλει, δεν το υποτιμούν οι πολίτες μας, – και αυτό είναι το κυριότερο.
Οι πολίτες!. Γιατί μας πιστώνουν με ειλικρινή προσπάθεια να φτιάξουμε τα του οίκου μας και βλέπουν ότι έστω και σιγά – σιγά ξαναστεκόμαστε στα πόδια μας.
Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συνάδελφοι,
Την επόμενη μέρα της καταστροφής της πατρίδας μας, το 1974, δημιουργήσαμε ένα μοντέλο ανάπτυξης που μας οδήγησε με ασφάλεια και ευημερία για δεκαετείς ολόκληρες. Ένα οικονομικό μοντέλο που όμως αποτύχαμε να εξορθολογήσουμε στο πέρασμα των χρόνων, προκειμένου να ανανεώσουμε τη βιωσιμότητα του. Ούτε και σήμερα η αποστολή αυτή έχει ολοκληρωθεί, αφήνοντας το στοίχημα ακόμη αναπάντητο.
Το ερώτημα λοιπόν που επιτακτικά αναμένει απάντηση, είναι:
• Ποιο είναι το όραμα του κάθε ενός από εμάς για την επόμενη μέρα της πατρίδας μας.
Όσους προϋπολογισμούς και να ψηφίσουμε, όση ανάπτυξη και να στοχεύσουμε ή να πετύχουμε, δεν παύουν από το να αφορούν την μισή μας πατρίδα. Δεν παύουν από το να αξιοποιούν τις μισές προοπτικές από αυτές που ολόκληρο το νησί μας έχει.
• Πόσο μεγάλο είναι το όραμα μας λοιπόν, αν πρόκειται να συνεχίζουμε να το βιάζουμε για να χωρέσει σε μισή πατρίδα;
Η μη επίλυση του Κυπριακού μας στερεί για δεκαετίες τη δυνατότητα να απελευθερώσουμε όλες τις παραγωγικές μας δυνάμεις και τους ανθρώπους μας, σε όλη την έκταση της πατρίδας μας.
Η μη επίλυση του Κυπριακού μας στερεί τη δυνατότητα να ανοιχθούμε σε όλη την διεθνή μας περιφέρεια ως κόμβος ανάμεσα σε τρεις ηπείρους.
Η μη επίλυση του Κυπριακού συνεπάγεται την μη αξιοποίηση μεγάλου μέρους του εθνικού μας πλούτου στα κατεχόμενα.
Περιουσίες – Ακτές – Φυσικούς, οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους.
Η μη επίλυση του Κυπριακού μας αναγκάζει να αναλώνουμε δυνάμεις, ενέργεια και χρήματα για να αναχαιτίσουμε τις αντίπαλες δυνάμεις, την κατοχή, τη διεθνή προπαγάνδα.
Για τόσες δεκαετίες σε συνθήκες ημικατοχής, αναγκαστήκαμε να κάνουμε υπεραξιοποίηση του φυσικού πλούτου των ελευθέρων περιοχών.
Εκτιμώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι έχουμε φτάσει στα όριά μας, σε ότι αφορά το τι μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας, με τους αφόρητους περιορισμούς που αναγκαστικά μας επιβάλλει η συνεχιζόμενη διαίρεση.
Είναι γι’ αυτό που πιστεύω ότι έφθασε η ώρα – και σε μας έλαχε η ιστορική ευκαιρία – να προχωρήσουμε αποφασιστικά στην επίλυση του Κυπριακού.
Δεν το αρνούμαι: Θα πρόκειται για την μέγιστη πολιτική πρόκληση όχι μόνο για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ή τους πολιτικούς αρχηγούς, αλλά και για τον καθένα μας, ως ανθρώπων που βρίσκονται στην πολιτική ζωή και θέλουν να υπηρετούν ένα μεγάλο σκοπό: την απελευθέρωση και την επανένωση της πατρίδας μας.
Θα μου πείτε εύλογα: Μα δεν εξαρτάται από εμάς! Από την Τουρκία εξαρτάται που είναι η κατοχική δύναμη.
Θα απαντήσω: Ναι! Εξαρτάται από την Τουρκία. Αλλά εξαρτάται και από εμάς, γιατί το μέγεθος της προσπάθειας που απαιτείται τους επόμενους μήνες, είναι τεράστιο. Θα αφορά τον καθένα μας γιατί θα κληθούμε να συνδράμουμε σε μια προσπάθεια που φθάνει στο αποκορύφωμά της.
Εξαρτάται και από εμάς, γιατί θα έπρεπε να έχουμε μετατρέψει την ορθή μας εκτίμηση, πως το κλειδί για τη λύση βρίσκεται στην Άγκυρα, σε ευκαιρία και πρόκληση να βρούμε αντικλείδι. Που για 41 χρόνια δεν έχουμε βρει. Εξαρτάται και από εμάς αφού:
Θα κληθούμε να συμβάλουμε σε στρατηγικές κινήσεις, ακόμα και την υστάτη, αν η Τουρκία δεν μετακινείται από ορισμένες πάγιες θέσεις της και εμποδίζει την τελική διευθέτηση.
Θα κληθούμε να πάρουμε αποφάσεις και να τις κοινοποιήσουμε στο λαό μας.
Η ιστορία, είχε πει κάποτε ο Τσώρτσιλ, θα είναι ευνοϊκή μαζί μας, μόνο αν σκοπεύουμε να την γράψουμε εμείς. Μόνο αν αντιληφθούμε πως ο κόμπος δε θα λυθεί με το τέντωμα των δύο άκρων. Και είναι τα 2 αυτά άκρα που μας αναγκάζουν σήμερα να σχεδιάζουμε αναγκαστικό προϋπολογισμό μισής πατρίδας, με αξιοποίηση μισών εκ των πόρων της και ακόμη λιγότερων εκ των δυνατοτήτων της.
Συζητάμε τον Προϋπολογισμό του 2016. Στην πραγματικότητα κάνουμε μια άσκηση για τα οικονομικά μας μεγέθη μέσα στις υφιστάμενες συνθήκες της μη λύσης.
Θα είμαι ιδιαίτερα ευτυχής αν οι συνθήκες το επιβεβαιώσουν και αυτός ο Προϋπολογισμός δεν χρειαστεί τελικά να υλοποιηθεί στην ολότητά του, αλλά αντίθετα, να χρειαστεί να τροποποιηθεί και να γίνει Ομοσπονδιακός Προϋπολογισμός.
Θα είμαι ιδιαίτερα ευτυχής, αν η προσπάθεια που σήμερα καταβάλλουμε ως Κράτος, αποκτήσει νέο δυναμικό περιεχόμενο ανάπτυξης στη βάση μιας νέας εποχής, της εποχής της λύσης που θα έχει αρχίσει.
Να συζητούμε δηλαδή, για έργα ανοικοδόμησης περιοχών που θα τελούν υπό επιστροφή σε Ελληνοκυπριακή Διοίκηση.
Να συζητούμε κίνητρα για τους πρόσφυγές μας που μετά από τόσες δεκαετίες, αυτοί και οι απόγονοί τους θα σχεδιάζουν το δρόμο της επιστροφής στην μελλοντική Τουρκοκυπριακή Πολιτεία, που θα είναι κομμάτι της πατρίδας μας.
Να συζητούμε τρόπους αξιοποίησης τεράστιων – για τα δεδομένα της μικρής μας νήσου – εκτάσεων γης που θα περάσουν από την άγονη εγκατάλειψη, στην αξιοποίηση και επένδυση, τόσο στην Ελληνοκυπριακή Πολιτεία, περιλαμβανομένων των υπό επιστροφή περιοχών, όσο και στην Τουρκοκυπριακή Πολιτεία.
Να συζητάμε τρόπους αξιοποίησης διεθνών και ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων για όλη την Κύπρο, για όλους τους Κυπρίους, μαζί εμείς και οι Τουρκοκύπριοι
Να συζητάμε τρόπους προσέλκυσης διεθνών επενδύσεων και καινοτόμων επιχειρήσεων που θα δώσουν δουλειές στα παιδιά μας, να μην μένουν στο περιθώριο με το πτυχίο στο χέρι, ή να ξενιτεύονται.
Κύριε Πρόεδρε
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Η μισή Κύπρος δεν είναι η μοίρα μας. Ολόκληρη η Κύπρος είναι το μέλλον μας.
Σίγουρα δεν μπορούμε να αλλάξουμε την ιστορία μας . Μπορούμε όμως να γράψουμε Νέα Ιστορία. Ιστορία Ειρήνης και Ευημερίας για εμάς και τα παιδιά μας.
