Συνέντευξη του Προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού κ. Αβέρωφ Νεοφύτου στον «Φ»
Λευκωσία: Ο Αβέρωφ Νεοφύτου είναι εξ εκείνων των πολιτικών που μπορεί να βάλουν πάρα πολύ νερό στο κρασί τους προκειμένου να αποφύγουν τη σύγκρουση με πολιτικούς τους αντιπάλους προτάσσοντας το ευρύτερο καλό. Αυτή τη φορά όμως, συζητώντας για τα όσα επικρίνεται ή κατηγορείται σε σχέση με το Κυπριακό, δεν κρύβει την ενόχλησή του και απαντά σ’ όσους «αυτοπαρουσιάζονται ως πατριώτες» καθώς δεν θέλει να δώσει «το δικαίωμα σε κανένα να μου ζυγίζει τον πατριωτισμό μου εμένα και της παράταξής μου».
Ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού αναφέρεται σ’ εκείνους που «καθημερινά θέτουν απλώς ερωτήματα αλλά ποτέ δεν προτείνουν λύσεις». Υπογραμμίζει πως κάποιοι «φωνάζουν για το περιουσιακό αλλά δεν θα απαντήσουν ποτέ πόσες ίντσες ελληνικού εδάφους θα επιστρέψει υπό ε/κ διοίκηση ή πόσες ίντσες από την περιουσία θα πάει πίσω στον ιδιοκτήτη».
Ο κ. Νεοφύτου απαντά και στα όσα λέγονται περί ΔΗΣΑΚΕΛ και απευθυνόμενος προς το ΔΗΚΟ τους υποδεικνύει πως «ΔΗΚΑΚΕΛ είναι η όλη κατάσταση».
Σ’ ό,τι αφορά τα εσωκομματικά, ο κ. Νεοφύτου ανακοίνωσε ότι το κόμμα θα πάει σε συνέδριο τέλη Φεβρουαρίου καθώς «είναι καιρός να νοικοκυρέψουμε» και τον ΔΗΣΥ.
Λέγονται και γράφονται πολλά για τις σκέψεις και προθέσεις σας, γι’ αυτό θα ήθελα να μας πείτε εάν εργάζεστε για τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Είναι ανιστόρητη ύβρις αυτός ο χαρακτηρισμός, που αντικατοπτρίζει δυστυχώς μια θλιβερή και τραγική πραγματικότητα του τόπου μας. Να κατασκευάζουμε μονίμως αντιπάλους μέσα στην ίδιά μας την κοινωνία.
Ανατρέξτε στους διχασμούς που επιχειρήθηκαν από πολύ πριν από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κάνοντας απλώς μια ιστορική υπενθύμιση, σημειώνω: ενωτικούς-ανθενωτικούς, πατριώτες-προδότες, ζυριχικούς-αντιζυριχικούς, υπέρμαχους της ανεξαρτησίας-υπέρμαχους της ένωσης, μακαριακούς-γριβικούς, αντιστασιακούς-πραξικοπηματίες, απορριπτικούς-μειοδότες, ομοσπονδιακούς-αντιομοσπονδιακούς. Διχασμοί που μόνο έβλαψαν τον Κυπριακό Ελληνισμό και τους οποίους βλέπουμε να επιχειρούνται και σήμερα. Υπάρχει κανείς που εάν έχει την επιλογή μεταξύ ενιαίου κράτους και ομοσπονδίας, δεν θα επιλέξει το πρώτο;
Αυτή όμως είναι η επιλογή μας;
Σήμερα, εγώ, ως ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος, στηρίζω μια εθνική πολιτική και στρατηγική των τελευταίων 40 χρόνων. Μια στρατηγική που δεν θέλει να επιτρέψει την παγίωση της κατοχής και των τετελεσμένων. Αν είναι δυνατόν να αφήνονται υπονοούμενα ότι θέλω να καταλύσω την Κυπριακή Δημοκρατία, την ώρα που το ίνδαλμα κάποιων είναι ο Μακάριος, ο Σπύρος Κυπριανού και ο Τάσσος Παπαδόπουλος.
Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία είναι απότοκο των συμφωνιών Μακαρίου-Ντενκτάς και Κυπριανού-Ντενκτάς. Ούτε ο ΔΗΣΥ ούτε ο Γλαύκος Κληρίδης, ο Νίκος Αναστασιάδης ή ο Αβέρωφ Νεοφύτου συμφώνησαν το πλαίσιο λύσης του κυπριακού προβλήματος.
Τίθεται ακόμη το ερώτημα γιατί, στα 11 χρόνια διακυβέρνησης ΔΗΚΟ με Σπύρο Κυπριανού και άλλα 5 με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ιδιαίτερα μετά το συντριπτικό «όχι» στο Σχέδιο Ανάν, δεν τέθηκε θέμα αλλαγής του πλαισίου λύσης του Κυπριακού.
Τουναντίον ήρθαμε μέσα από τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου και επαναβεβαιώθηκε η λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Για να μη σας θυμίσω και τις αλλαγές επί του Σχεδίου Ανάν που ζητούσε το 2005 η τότε Κυβέρνηση. Όλοι οι πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας γι’ αυτή τη λύση αγωνίστηκαν. Και ασφαλώς, ούτε αυτοί ούτε και εμείς εργαστήκαμε για τη διάλυσή της.
Υποστηρίζουν πως αυτά που αναδεικνύουν είναι τις αδικίες.
Λένε κάποιοι πως δεν είναι δίκαιο το 18% των Τουρκοκυπρίων να συμμετέχει ή να κατέχει το ένα τρίτο της Δημόσιας Υπηρεσίας. Γιατί όμως αυτό το αποδίδουμε στην ομοσπονδία; Στο ενιαίο κράτος του ’60 και μετά από έναν απελευθερωτικό αγώνα γιατί το 18% των Τ/κ βρέθηκε με συμμετοχή σε 30% στη Δημόσια Υπηρεσία και 40% στα σώματα ασφαλείας; Ήταν ή όχι ρατσιστικό;
Λέμε πως είναι απαράδεκτο να υπάρχει σταθμισμένη ψήφος και να καθορίζεται από τη λύση του προβλήματος ποιος θα είναι Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος. Γιατί να μην επικρατεί και στην Κύπρο η αρχή ένας πολίτης μια ψήφος, ανεξάρτητα εάν είναι Ελληνοκύπριος ή Τουρκοκύπριος;
Αν αυτό θεωρείται ρατσιστικό, είναι αποτέλεσμα της ομοσπονδίας; Το 1960 τον Τ/κ Αντιπρόεδρο είχαν δικαίωμα να τον ψηφίσουν και οι Ε/κ ή μόνο οι Τ/κ; Τους Τουρκοκύπριους βουλευτές που δεν ήταν το 18% αλλά το 30%, που επίσης δεν ήταν δίκαιο γιατί δεν ήταν κατ’ αναλογία πληθυσμού, μήπως όλοι οι πολίτες της ΚΔ τους ψήφιζαν; Το 30% των Τ/κ υπουργών ποιος το επέλεγε;
Η δικοινοτικότητα ήταν χαρακτηριστικό και του ενιαίου κράτους του ’60.
Μιλάμε για τη διατήρηση της ΚΔ, η οποία συνοδεύεται και από κάποιες άλλες συνθήκες, τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης και τη Συνθήκη Εγγυήσεων. Συνθήκη Εγγυήσεων που σήμερα που μιλάμε ισχύει. Λέμε και το έχουμε ξεκαθαρίσει πως δεν δεχόμαστε εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα και την παραμονή ξένων στρατευμάτων. Αυτό θα είναι μια μεγάλη άρση αδικίας και βελτίωση από το σήμερα.
Τους ακούω καθημερινά να λένε ότι είναι απαράδεκτο μετά τις 30 χιλιάδες Τούρκων στρατιωτών που θα φύγουν την πρώτη μέρα της λύσης, οι άλλες 10 να φύγουν μετά από 18 μήνες.
Δεν τους ενοχλεί ότι μετά από 42 χρόνια έχουμε 40 χιλιάδες Τούρκους στρατιώτες και χωρίς τη λύση του Κυπριακού μπορεί για τα επόμενα 42 χρόνια να συνεχίζουν να υπάρχουν 40 χιλιάδες ή και περισσότεροι Τούρκοι στρατιώτες.
Διερωτώνται και τους ενοχλεί γιατί στη συμφωνία για πληθυσμιακή αναλογία στο 20% των Τ/κ περιλαμβάνονται και έποικοι. Ας μας πουν όμως τι θα προτάξουν στη θαλάσσια περιοχή της Κερύνειας, αν δεν λυθεί το Κυπριακό, προκειμένου να εμποδίσουν εκατοντάδες χιλιάδες εποίκους να έρθουν στην Κύπρο.
Φωνάζουν για το περιουσιακό αλλά δεν θα απαντήσουν ποτέ πόσες ίντσες ελληνικού εδάφους θα επιστρέψει υπό ε/κ διοίκηση ή πόσες ίντσες από την περιουσία θα πάει πίσω στον ιδιοκτήτη.
Καθημερινά θέτουν απλώς ερωτήματα αλλά ποτέ δεν προτείνουν λύσεις. Αυτοπαρουσιάζονται ως οι μόνοι πατριώτες και όλοι εμείς οι άλλοι οι λιγότερο πατριώτες.
Όπως εγώ δεν θα αποκαλέσω τον οποιονδήποτε απορριπτικό ή ότι κάποιοι βολεύονται με τη σημερινή κατάσταση, δεν δίνω το δικαίωμα σε κανένα να μου ζυγίζει τον πατριωτισμό μου εμένα και της παράταξής μου.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η παράταξή σας δέχεται ανάλογες κατηγορίες. Παλαιότερα ήσαστε «προδότες», τώρα «θέλετε να διαλύσετε την ΚΔ».
Έπρεπε να ήμουν εγώ, ο ηγέτης του Συναγερμού, έξω από την ελληνική πρεσβεία και να διαδήλωνα ενάντια στην Ελλάδα. Αφήνοντας μάλιστα αιχμές ότι η Ελλάδα αναγνώρισε δήθεν το ψευδοκράτος. Θα ήμουν -για αυτούς τους ίδιους- ο μεγαλύτερος ανθέλληνας της Κύπρου.
Εγώ δέχθηκα -δικαίως ίσως- έντονη κριτική γιατί απουσίαζα, ενώ θα έπρεπε να διακόψω και να είμαι εδώ, όταν ήρθε επίσκεψη ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Ποια είναι η συμπεριφορά και οι τοποθετήσεις έναντι των ηγετών που διαδήλωναν ενάντια στο μοναδικό στήριγμα του αγώνα μας; Τι έχουμε πιο σημαντικό εκτός από την Ελλάδα;
Αυτά που παρακολουθούμε είναι η λογική του παραλόγου. Δίνεται καμιά φορά η εντύπωση ότι πολιτικοί αρχηγοί και δυνάμεις δεν έχουν καμία αναστολή προκειμένου μόνο και μόνο να διχάσουν.
Αυτό προέκυψε λόγω της παράστασης στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας.
Εάν το πρόβλημά τους ήταν η Σαλαμίνα, έπρεπε την ίδια ευαισθησία να είχαν και πέρσι. Φέτος ξύπνησε η εθνική τους ευαισθησία;
Ξυπνήσαμε ένα πρωί και γίναμε υπερευαίσθητοι…
Επειδή αυτά τα θέματα εγείρονται συνεχώς, προκύπτουν συζητήσεις και αντιπαραθέσεις, το ερώτημα είναι πού βρίσκεται η αιτία όλων αυτών.
Ζούμε σε μια εποχή που κοινωνία, πολιτικά κόμματα και πολιτικές ηγεσίες χάσαμε το μέτρο. Βιώνουμε την εποχή των ακροτήτων και των αδικαιολόγητων εκρήξεων και φόβων. Τι χρειαζόταν όλη αυτή η ένταση πριν ο ΠτΔ πάει στη Νέα Υόρκη; Δημιουργούσαν μια εικόνα που εάν την έβλεπε κάποιος αντικειμενικά, θα πίστευε πως μέσα στα επόμενα 24ωρα η Κύπρος θα ξεπουλιόταν. Μετά τις αποχωρήσεις από το Εθνικό Συμβούλιο πήγαμε στα συγχαρητήρια. Από το ένα άκρο στο άλλο.
Ήρθε μετά η παράσταση στη Σαλαμίνα.
Στη Σαλαμίνα, τέσσερις χιλιάδες άτομα που πήγαν εκεί χωρίς οποιανδήποτε υποκίνηση από κανέναν, πήγαν για να παρακολουθήσουν τον ελληνικό πολιτισμό μας. Έξω από την ελληνική πρεσβεία 40-50 άτομα υποκινούμενα και στην παρουσία πολιτικών αρχηγών πήγαν να φωνάξουν κατά της Ελλάδας. Δεν ήταν ο ηγέτης του ΔΗΣΥ έξω από την ελληνική πρεσβεία μαζί με το ΕΛΑΜ, το οποίο ΕΛΑΜ, προσέξτε, κάποιοι από αυτούς που πήγαν έξω από την πρεσβεία της Ελλάδας δεν το ήθελαν ούτε καν σε σύσκεψη στη Βουλή να συμμετέχει. Κι εμείς, ως ΔΗΣΥ, σημειώνω, ουδέποτε το αμφισβητήσαμε ως κοινοβουλευτικό κόμμα.
Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε οποιονδήποτε να εκφράζει τις ανησυχίες και τους φόβους του.
Η έκφραση θέσεων δεν είναι επιζήμια. Στο κάτω-κάτω να γνωρίζουν και οι τρίτοι πως, για να βρούμε μια λύση, πρέπει να έχουμε και την πλειοψηφία της ε/κ πλευράς. Πρέπει αυτές οι αγωνίες που εκφράζονται να ληφθούν υπόψη. Όμως θα πρέπει να απαντήσουμε και στο εξής ερώτημα: Θέλουμε τη λύση του Κυπριακού ή απλώς να μείνουμε στα διακηρυκτικά; Ας δώσουμε σ’ αυτούς όλους που θεωρούνται οι πλέον διεκδικητικοί στο Κυπριακό να μας γράψουν την τέλεια λύση.
Θα χρειαστούν περίπου δύο χρόνια να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να τη συγγράψουν. Όταν τη συγγράψουν, θα πρέπει μετά να τη βάλουμε σε δημοψηφίσματα. Θα πάρουμε το 100% στην ε/κ πλευρά. Δεν θέλουμε όμως και ένα «ναι» στην τ/κ πλευρά; Πρέπει να κατανοήσουμε ότι για να εφαρμοστεί μια λύση, χρειάζονται δύο «ναι». Διαφορετικά θα ζούμε σε μια μοιρασμένη πατρίδα για να επαναλαμβάνουμε τα ίδια πολεμικά ανακοινωθέντα ο ένας για τον άλλο κάθε μέρα, όπως πράττουμε τις τελευταίες δεκαετίες.
Σκοπεύετε μετά τις εκλογές να πάτε σε συνέδριο;
Αυτό είναι τελεσίδικο. Θα πάμε σε συνέδριο καταστατικό και ιδεολογικοπολιτικό.
Πότε;
Φεβρουάριο με αρχές Μαρτίου. Τρία χρόνια πασχίσαμε με μεγάλο κόστος να σώσουμε και να προσπαθήσουμε για τη χώρα. Μετά αμέσως βουλευτικές και ευθύς μετά δημοτικές εκλογές. Καιρός είναι να νοικοκυρέψουμε και το σπίτι μας.
Και θα νοικοκυρέψω και το σπίτι μας μέσα από δραστικές αλλαγές, και δομών και οργάνωσης και λειτουργίας και ανοίγματος του κόμματος. Χωρίς να αλλάζουμε τους θεμελιούς, την ψυχή και την καρδιά του Δημοκρατικού Συναγερμού.
Στην προηγούμενη συνάντησή μας, πριν μερικούς μήνες, συζητώντας για τις δημοτικές εκλογές είχατε αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο αναβολής ή μείωσης των δήμων. Αναφορά που προκάλεσε αντιδράσεις από πολλούς. Σήμερα βλέπουμε ότι εσείς προχωρήσατε με τις επιλογές σας ενώ όσοι σας επέκριναν, ακόμα.
Για τη μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα το λέμε και θα το επαναλαμβάνουμε συνεχώς, ασχέτως εάν έχουμε εκλογές τον Δεκέμβρη.
Μεταρρύθμιση χωρίς σημαντική μείωση των δήμων δεν είναι μεταρρύθμιση. Ο ΔΗΣΥ είναι ξεκάθαρος ότι πρέπει να μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των δήμων.
Θέμα αναβολής εκλογών δεν τίθεται. Τελεία.
Εάν, υποθετικά πάντα ομιλούντες, έχουμε συμφωνημένη λύση πριν από τις δημοτικές εκλογές, μόνο τότε θα μπορούσε να εξεταστεί από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων.
Εμείς κάνουμε τις προετοιμασίες. Ναι, θα μου πείτε ότι αντιμετωπίζουμε προβλήματα. Και σας απαντώ βεβαίως, γιατί δεν είναι εύκολο πράγμα να καταλήγεις σε επιλογές προσώπων, είτε αυτά προέρχονται από το κόμμα είτε εκτός του δικού σου χώρου.
Και τα προβλήματα σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχουν να κάνουν μόνο στις περιπτώσεις επιλογών ατόμων της ευρύτερης κοινωνίας αλλά και στις περιπτώσεις που επιλέγεις κομματικό.
Μα αυτά τα προβλήματα είναι σύνηθες φαινόμενο σε όλα τα κόμματα, όπως άλλωστε βλέπουμε…
Ναι, το δίκαιο και το αντικειμενικό είναι πως όλα αυτά δεν αφορούν ένα μόνο κόμμα αλλά το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων. Διότι ακριβώς οι δημοτικές εκλογές έχουν τις δικές τους ιδιαιτερότητες.
Σας ενοχλεί ο χαρακτηρισμός ΔΗΣΑΚΕΛ που χρησιμοποιείται ευρέως από τα κόμματα του Κέντρου;
Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Είναι τα κόμματα του Κέντρου που συνεργάζονταν με το ΑΚΕΛ. Δεν μπορεί το Δημοκρατικό Κόμμα, με όλο τον σεβασμό, να μιλά για ΔΗΣΑΚΕΛ και να ξεχνά πως είναι ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ που έβγαλαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Όπως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι το ΔΗΚΟ που έβγαλε τον Δημήτρη Χριστόφια και το ΑΚΕΛ στην εξουσία. Είναι το ΔΗΚΟ που κάνει συνεργασία με το ΑΚΕΛ για τις δημοτικές εκλογές το 2016. Και είναι το ΑΚΕΛ που δηλώνει πως δεν συζητά εάν δεν συμφωνεί σε θέσεις αρχών στο Κυπριακό και τα ζητήματα της οικονομίας.
Καλά τι κοινό έχει το ΔΗΚΟ με το ΑΚΕΛ στο Κυπριακό ή το ΑΚΕΛ με το ΔΗΚΟ στην οικονομία;
Πώς τα αιτιολογούν; Δικαίωμά τους βέβαια.
Όμως δεν μπορεί το ΔΗΚΟ να είναι μονίμως το κόμμα που συνεργάζεται με το ΑΚΕΛ, που μαζί ανέβαζαν και κατέβαζαν Προέδρους, και να έρχεται να μιλά για ΔΗΣΑΚΕΛ. ΔΗΚΑΚΕΛ είναι η κατάσταση.
Με όλη αυτή την κατάσταση που δημιουργείται, τι θα κάνετε ως ΔΗΣΥ εντός της Βουλής; Πώς θα αντιμετωπίσετε την απόφαση καταψήφισης των κυβερνητικών νομοσχεδίων;
Δεν θεωρώ ότι είναι πολιτικά ορθή θέση να λέει κάποιος πως, επειδή διαφωνεί στο Κυπριακό ή επειδή δεν κάνει αυτό που θέλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα καταψηφίζεται οποιοδήποτε κυβερνητικό νομοσχέδιο.
Δηλαδή εάν αύριο έρθει ένα άκρως φιλολαϊκό νομοσχέδιο, δεν θα το ψηφίσεις επειδή δεν σε ακούει ο Πρόεδρος στο Κυπριακό; Κι εάν σε άκουε ο Πρόεδρος, θα ήσουν έτοιμος να ψηφίσεις ένα άκρως αντιλαϊκό νομοσχέδιο;
Είναι σοβαρές θέσεις αυτά να τις εκφράζουμε και να τις πιστεύουμε; Σας είπα και πριν: Έχει χαθεί το μέτρο.
Πολλές φορές είχατε κατηγορηθεί ότι βάζατε την πλάτη σας για να στηρίξετε προτάσεις του ΔΗΚΟ ερχόμενος σε ρήξη με την κυβέρνηση. Νιώθετε ότι κάπου το είχατε παρακάνει;
Μα για το καλό του τόπου και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης γίνονταν όσα γίνονταν και θα γίνονται όσα πρέπει να γίνουν. Στην πολιτική δεν ερχόμαστε για να κάνουμε παράπονα. Θεωρώ ότι για τρία χρόνια, για το καλό του τόπου, υπήρχε μια συνεργασία η οποία πιστώνεται και στο Δημοκρατικό Κόμμα και στην ηγεσία του. Έθεσαν πάνω από τα οποιαδήποτε μικρά τη σωτηρία της χώρας. Δεν είχα και ούτε έχω προσωπικά με οποιανδήποτε ηγεσία.
Τοποθετούμαι, όπως θετικά τοποθετούμουν τα τρία χρόνια του μνημονίου, και εκφράζω τη διαφωνία με την πολιτική συμπεριφορά του ΔΗΚΟ τους τελευταίους μήνες. Απ’ εκεί και πέρα όμως είναι γεγονός ότι ο ΔΗΣΥ κι εγώ προσωπικά εν γνώσει μας δεχόμαστε ένα κόστος. Γιατί δεν ήταν εύκολο και δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί η κοινωνία και οι πολίτες τους λεπτούς χειρισμούς που έπρεπε να γίνονται για τη χώρα.
Όπως και τώρα οι αποφάσεις μας για τις δημοτικές εκλογές. Εν γνώσει μας ότι θα πικραίνονταν συναγωνιστές μας. Θα ήταν καλύτερα για τον Αβέρωφ να επέλεγε κομματικούς σε όλους τους δήμους. Θα ήταν όμως καλύτερο για την τοπική κοινωνία και τον ΔΗΣΥ; Σας απαντώ ευθέως πως «όχι».
Δεν προτίμησα τι ήταν το καλύτερο για μένα αλλά τι είναι το καλύτερο για την τοπική κοινωνία και τον Συναγερμό.
Συνέντευξη στον Ανδρέα Πιμπίσιη
