Της Ξένιας Κωνσταντίνου, Πρόεδρος ΓΟΔΗΣΥ
Μία απειλή πολέμου σκορπίζει φόβο, λύπη, δέος και ανασφάλεια. Αυτή η «απειλή» όμως, θα έλεγε κανείς, ότι σχεδόν σκόρπισε χαμόγελα ευτυχίας και ανάσες ανακούφισης. Επιτέλους!
Επιτέλους βρήκαν κάτι –ή τουλάχιστον έτσι πίστεψαν- για να αποδομήσουν τον Ακκιντζιή. Για να πουν ότι είναι ο ίδιος ή έστω παρόμοιος με τον διχοτομιστή Ντενκτάς. Εξάλλου, αρκετά ανέχτηκαν αυτόν τον πολιτικό ο οποίος βρέθηκε ξαφνικά από την πολιτική του αφυπηρέτηση στην ηγεσία της κοινότητας του με κεντρική πολιτική γραμμή ότι είναι κύπριος και ότι θα παλέψει για το καλό του τόπου του.
Όλα αυτά τους φαίνονταν από την αρχή πολύ περίεργα. Από το βράδυ της εκλογής του όταν σαστισμένοι δεν είδαν να κυματίζουν οι κόκκινες σημαίες. Στη θέση τους νέοι άνθρωποι κρατούσαν κλαδιά ελιάς και πανό με τη λέξη «Ειρήνη». Όταν στη συνέχεια το παράξενο αυτό είδος πολιτικού μίλησε για τη Λεμεσό και την αγάπη του για την πόλη αυτή πάλι θύμωσαν. Τι πάει να πει «είναι Κύπριος»; Δεν τους το είπε ξεκάθαρα ο Ντενκτάς ότι τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει και ότι το μόνο κυπριακό είδος πάνω σε αυτό το νησί είναι το κυπριακό γαϊδούρι; Δυστυχώς όμως για άλλη μια φορά διαψεύστηκαν. Το ψέμα είχε κοντά ποδάρια και η διαστρέβλωση δεν πέτυχε τον σκοπό της.
Ο κ. Ακκιντζιή την εβδομάδα που μας πέρασε είπε ούτε λίγο ούτε πολύ αυτά που κατά καιρούς έχει πει και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι εκπρόσωποι της Ε.Ε. και των Ηνωμένων Εθνών και πλήθος άλλων πολιτικών και επιχειρηματικών παραγόντων. Ότι δηλαδή η διαχείριση των φυσικών πόρων του νησιού μπορεί να είναι κατάρα ή ευλογία. Πόσες φορές αλήθεια ακούσαμε παρόμοιες δηλώσεις από επίσημα χείλη; Πόσες φορές διασυνδέθηκε η ευρύτερη ασφάλεια της περιοχής της ανατολικής Μεσογείου με τη συνεργασία που μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τη λελογισμένη διαχείριση του φυσικού πλούτου;
O ίδιος ο Υπουργός Ενέργειας κ. Λακκοτρύπης δήλωνε πριν από μερικούς μήνες ότι: “Αναμφίβολα… αποδείχτηκε περίτρανα ο τεράστιος κίνδυνος που υφίστανται οι ευρωπαϊκές χώρες από την υπερεξάρτησή τους από πηγές ενέργειας και ενεργειακούς διαδρόμους. Δικαίως η προσοχή όλων στράφηκε προς την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και τις μελλοντικές παραγωγικές της δυνατότητες. Όλο και περισσότεροι πλέον πιστεύουν ότι οι δυνατότητες αυτές μπορούν να αποτελέσουν τον θεμέλιο λίθο για την άμβλυνση και σταδιακή επίλυση μακροχρόνιων διαφορών”. Δεν πιστεύω να ισχυρίστηκε ποτέ κανείς ο Υπουργός μας απείλησε τις ευρωπαϊκές χώρες.
Σε αντίστοιχο πλαίσιο κινήθηκε και η δήλωση Ακκιντζιή της οποίας η ακριβής διατύπωση ήταν η εξής: «Τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο… σε περίπτωση που δεν χρησιμοποιηθούν με λογικό τρόπο, μπορεί να αποτελέσουν στοιχείο απειλής και επιπλέον να γίνουν αιτία πολέμου, ενώ εάν χρησιμοποιηθούν συνετά μπορεί να δημιουργηθεί μια επωφελής κατάσταση για όλους». Σημείωση ότι η αναφορά έγινε στο πλαίσιο συζήτησης στο οποίο ο κ. Ακιντζιή υπερασπιζόταν την τρέχουσα διαδικασία των διαπραγματεύσεων.
Μάλιστα για σκοπούς απλής σύγκρισης θυμίζω ότι για το ίδιο θέμα ο Έρογλου επέμενε σε επιτροπή συνδιαχείρισης πριν από τη λύση του κυπριακού και όταν θεώρησε ότι οι ε/κ θα τον ξεγελάσουν προχώρησε και σύνηψε συμφωνία δήθεν με την Τουρκία για την υφαλοκρηπίδα. Υπέγραψε συμφωνητικό για «έρευνες» στην περιοχή με ανώνυμη τουρκική εταιρεία και κόμπαζε με αλαζονεία ισχυριζόμενος ότι έχουν δικαιώματα σε βορρά και νότο και μπορούν ούτε λίγο ούτε πολύ να κάνουν ότι θέλουν.
Ο Ακκιντζιή από την άλλη, συμφώνησε με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να αφήσουν το ζήτημα να συζητηθεί στο τέλος των διαπραγματεύσεων, δεν έχει προβεί σε καμία απολύτως προκλητική ενέργεια, αντίθετα προσπαθεί καθημερινά να πείσει τους ανησυχούντες και μονίμως αντιδρούντες της δικής του πλευράς για τα πλεονεκτήματα που θα έχει μία συνολική λύση του κυπριακού.
Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι με τον κ. Ακκιντζιή δε συμφωνούμε σε όλα και έχουμε και διαφορετικές εκτιμήσεις σε ορισμένα ζητήματα και αυτό είναι φυσιολογικό. Επειδή εκείνος υπερασπίζεται τα συμφέροντα της κοινότητας του και εμείς τα δικά μας. Όμως, νομίζω ότι όλοι οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε θετική διάθεση, όραμα και ειλικρίνεια στοιχεία που εξέλειπαν για δεκαετίες και που τόσο πολύ χρειάζονται οι διαπραγματεύσεις.
