του Ανδρέα Παπαπολυβίου
Με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου επανέρχεται πιο έντονα το ευαίσθητο θέμα της στέρησης των δικαιωμάτων των Ε/Κ γυναικών προσφύγων έναντι των Ε/Κ ανδρών προσφύγων.
Η θέση του κυβερνώντος κόμματος στην κατάφορη αυτή αδικία της ισότητας ανδρών και γυναικών, που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της δίκαιης κοινωνίας αποκαλύφθηκε σε όλο το μεγαλείο της. Αφού η Βουλή των Αντιπροσώπων του λαού απέρριψε την αναπομπή της πρότασης νόμου που ψηφίστηκε , με την αρνητική ψήφο του ΑΚΕΛ, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προχώρησε με προσφυγή του στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Η αναμενόμενη απόφαση του Δικαστηρίου, η οποία είναι απόλυτα σεβαστή, βασίστηκε σε καθαρά νομικά κριτήρια που σχετίζονται σε πρόνοια του Συντάγματος ότι η Βουλή δεν μπορεί να ψηφίζει προτάσεις νόμου που αυξάνουν τα έξοδα του κράτους.
Αν οι κυβερνώντες νιώθουν δικαιωμένοι με την απόφαση αυτή πλανώνται πλάνην οικτράν . Αφού γνώριζαν το δίκαιο του αιτήματος των προσφύγων Ε/Κ γυναικών όφειλαν να αποδεχθούν την απόφαση της Βουλής και να μη προσφύγουν στο δικαστήριο. Ένα κατά την άποψη μου πολιτικό θέμα που εγείρεται είναι η δική μας άρνηση να αποδεχτούμε ότι η τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή του 40% της πατρίδας μας κατέστησε πρόσφυγες και τις γυναίκες και τους άνδρες που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους με τη βία των όπλων. Ο προσφυγικός κόσμος έχει απογοητευθεί για άλλη μια φορά.
Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας και θα στηρίζουμε το αίτημα των εκ μητρογονίας προσφύγων για να κλείσει οριστικά αυτή η ανισότητα.
