του Νίκου Τορναρίτη
Οι συνομιλίες για το Κυπριακό προχωρούν. Στο μέσο του έτους είναι πιθανόν να υπάρξει μια πληρέστερη εικόνα για τις θέσεις των δύο πλευρών και τότε θα αρχίσει μια νέα διαδικασία, η κανονική διαπραγμάτευση με στόχο τη συμφωνία. Είναι σε όλους γνωστό και παραδεκτό από την κυβέρνηση του Δ. Χριστόφια ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός όλο αυτό το διάστημα τήρησε μια στάση υπευθυνότητας, χαμηλών τόνων στους χειρισμούς του Κυπριακού. Με πολλούς τρόπους δείξαμε την προθυμία μας να βοηθήσουμε και αποφύγαμε τις αχρείαστες δημόσιες συζητήσεις, ακόμα κι αν είχαμε επιφυλάξεις και απορίες. Αντίθετα, η κοινή γνώμη παρακολούθησε όλους αυτούς τους μήνες με πόση ευκολία ορισμένες πολιτικές δυνάμεις κατέφευγαν στην καταστροφολογία, στην υποδαύλιση μιας αχρείαστης εσωτερικής αντιπαράθεσης και έντασης.
Το ακριβές πολιτικό στίγμα μας είναι να διαφυλάξουμε το εσωτερικό μέτωπο. Να μην επιτρέψουμε την επιστροφή στο πρόσφατο παρελθόν, όταν η ενότητα δοκιμαζόταν καθημερινά, με λαϊκίστικους χαρακτηρισμούς και προσβολές που στρέφονταν συχνά εναντίον του ΔΗ.ΣΥ. Υποστηρίζω ότι στο μέτρο των δικών μας δυνατοτήτων, ανεξάρτητα από αισθήματα πικρίας και χωρίς ρεβανσισμούς, ο Δημοκρατικός Συναγερμός έδωσε μαθήματα εθνικής υπευθυνότητας. Η κριτική μας προς την κυβέρνηση Χριστόφια είναι και θα παραμείνει εποικοδομητική γιατί συμμεριζόμαστε τις αγωνίες του λαού μας και θέλουμε να βοηθήσουμε. Κανενός οι ώμοι δεν είναι αρκετοί για να σηκώσουν το βάρος του Κυπριακού. Έτσι έχουμε προτείνει από καιρό στον Δ. Χριστόφια να συνδράμουμε ως ΔΗ.ΣΥ με όλες μας τις δυνάμεις για να περάσουν οι θέσεις μας στο χώρο της ΕΕ.
Να θέσουμε με σαφήνεια τις προτάσεις μας και να ζητήσουμε την αλληλεγγύη των εταίρων μας.
Να επιδιώξουμε η ΕΕ να είναι από τώρα παρούσα γιατί στα ακανθώδη ζητήματα χρειάζεται πολιτική παρέμβαση, όχι μόνο τεχνοκρατική υποστήριξη.
Στο Προεδρικό εύκολα μπορούν να αντιληφθούν πόσο διαφορετική θα ήταν η εικόνα αν ο Δημοκρατικός Συναγερμός ακολουθούσε την πεπατημένη, την παλιά πολιτική συνήθεια, να υποθηκεύεται το Κυπριακό στο στενό κομματικό συμφέρον για να πλήξει τον πρόεδρο. Επανειλημμένα το έκανε το ΑΚΕΛ όταν ο κυβερνούσε ο Γλαύκος Κληρίδης, ακόμα και στις πιο δύσκολες περιόδους της διαπραγμάτευσης.
Υπάρχουν επίσης ορισμένα δείγματα γραφής στην εσωτερική διακυβέρνηση που προκαλούν πικρία σε πολλούς πολίτες. Αφορούν τα φαινόμενα αναξιοκρατίας, παραμερισμού της νέας γενιάς, ικανοποίησης της κομματικής επετηρίδας και των κυβερνητικών συνεργασιών. Αυτά που συμβαίνουν είναι ζημιά για την κυπριακή κοινωνία, πέραν από κόμματα και παρατάξεις. Εμείς δεν διαμαρτυρόμαστε για τα «δικά μας παιδιά». Υψώνουμε τη φωνή μας για κάθε πολίτη που παραμερίζεται γιατί ευνοείται ο άλλος με κριτήριο την κομματική ταυτότητα. Είναι ευθύνη πρωτίστως της κυβέρνησης να εγγυηθεί ότι και σε αυτούς τους τομείς θα αλλάξουμε ρυθμούς και νοοτροπίες.
