του Νίκου Τορναρίτη
Κάθε άνθρωπος διαβάζοντας τους αριθμούς μένει έκπληκτος: η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων σε συνεργασία με το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου ανακοίνωσαν τον αριθμό των δημοσιογράφων και των εργαζομένων στον τύπο που δολοφονήθηκαν το 2010 σε όλο τον κόσμο: σύνολο 94 νεκροί! Μόλις διάβασα την ανακοίνωση της Ένωσης Συντακτών Κύπρου για το θέμα, δύο αισθήματα γέμισαν την ψυχή μου: θλίψη από την μια και θαυμασμός από την άλλη. Θλίψη γιατί υπάρχουν ακόμα καθεστώτα που σκοτώνουν λειτουργούς του τύπου όπως συμβαίνει στο Πακιστάν (15 δολοφονίες), τις Ονδούρες (10 δολοφονίες) και το Ιράκ (έξι δολοφονίες) αλλά και θαυμασμός για την μαχόμενη δημοσιογραφία η οποία σε συνθήκες βαρβαρότητας υπηρετεί το ύψιστο αγαθό της ελευθερίας της έκφρασης.
Για εμάς που ζούμε σε δημοκρατικές συνθήκες και η ελευθεροτυπία είναι διασφαλισμένη, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δίπλα μας πολλά καθεστώτα είναι τύποις δημοκρατικά γιατί στην πράξη παραμένουν αυταρχικά και μέσω της τρομοκρατίας απειλούν κάθε πρόσωπο που θέλει να γράφει και να εκφράζεται ελεύθερα. Πολλά καθεστώτα στην Κ. Αμερική, την Ασία και την Αφρική δεν έχουν προχωρήσει σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις γι’ αυτό και οι ευθύνες της δημοκρατικής ανθρωπότητας είναι αυξημένες. Δεν αρκεί να λέμε «εμείς είμαστε καλά, ας τα σκεφθούν άλλοι αυτά». Η φύση της δημοσιογραφίας είναι οικουμενική, τα γεγονότα δεν περικλείονται μέσα σε τέσσερεις τoίχους, οι ειδήσεις διαπερνούν τα σύνορα και ενδιαφέρουν όλους τους ενεργούς πολίτες παντού. Η παγκοσμιότητα των ειδήσεων απαιτεί και παγκοσμιότητα στην προπάθεια για να υπάρχει ανεμπόδιστη άσκηση της δημοσιογραφίας και η ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας στους λειτουργούς της.
Προσωπικά πιστεύω ότι σημαντικές ενώσεις και οργανισμοί με παγκόσμια βαρύτητα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να δώσουν τέλος σε αυτή το κλίμα βαρβαρότητας που καλύπτει το δημοσιογραφικό επάγγελμα σε ορισμένες χώρες. Δεν είναι αρκετές οι καταγγελίες της Διεθνούς Οργάνωσης Δημοσιογράφων, ούτε οι καταγγελίες των Ενώσεων των Δημοσιογράφων σε εθνικό επίπεδο. Το θέμα έχει στον πυρήνα του την ποιότητα της ενημέρωσης σε παγκόσμιο επίπεδο και αυτό αποτελεί μέγιστης σημασίας θέμα για τον ΟΗΕ, την ΕΕ, την Διεθνή Οργάνωση Δημοσιογράφων καθώς και τις Εθνικές Ενώσεις Δημοσιογράφων. Χρειάζεται οι οργανώσεις αυτές να κάνουν κάτι πέρα από τις διακηρύξεις: αν σήμερα οι δολοφονίες δημοσιογράφων γίνονται «δελτία τύπου», αύριο χρειάζεται τα αντιδημοκρατικά καθεστώτα να νιώσουν ότι έχουν πραγματικό κόστος από τις πράξεις τους και να προχωρήσουν σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.
Από την ανακοίνωση της Ένωσης Συντακτών Κύπρου ξεχώρισα ένα απόσπασμα από τη δήλωση του ΓΓ της Διεθνούς Οργάνωσης Δημοσιογράφων Αιτάν Γουάιτ: «οι κυβερνήσεις πρέπει να δράσουν τώρα για να καταδιώξουν τους δολοφόνους και να κάνουν τη δημοσιογραφία ασφαλή, όχι μόνο για αυτούς που την υπηρετούν αλλά και για την ίδια τη δημοκρατία».
Μαζί με την εύστοχη παρατήρηση του Α. Γουάιτ, προσωπικά θα ήθελα να καταθέσω τον θαυμασμό και εκτίμηση μου σε όλο τον δημοσιογραφικό κόσμο που κάτω από αντίξοες ή κανονικές συνθήκες υπηρετεί το κορυφαίο αγαθό της πληροφόρησης και έτσι καθιστά την ανθρωπότητα μέτοχο του εθνικού και παγκόσμιου ειδησεογραφικού γίγνεσθαι.
