Συναγωνίστριες και συναγωνιστές
Πριν από 30 χρόνια, όταν πήρα την απόφαση να αναμειχθώ στην πολιτική, ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου, μού έδωσε κάποιες συμβουλές:
«Ελπίζω να μην γίνεις σκλάβος της όποιας καρέκλας. Να είσαι πάντα υπεύθυνος των πράξεων σου και το πιο σημαντικό, μην προδώσεις ποτέ τα πιστεύω σου και να προσέχεις τους φίλους σου».
Τα μηνύματα αυτά χαράχτηκαν βαθιά μέσα μου. Η ουσία τους καθόρισε τη διαδρομή μου.
Στην πορεία, τα βίωσα και τα εφάρμοσα ως ένα αξιακό τρίπτυχο:
- Nα πολιτεύομαι με Αξιοπρέπεια
- Να συναισθάνομαι την Ευθύνη που συνδέεται με τα κομματικά και τα πολιτικά αξιώματα
- Να θέτω πάντα προτεραιότητα την ενότητα της παράταξης
Έτσι πορεύτηκα.
Με επίγνωση του τι σημαίνει για έναν πολιτικό η δημόσια έκθεση.
Με απόλυτη ειλικρίνεια και ευθύτητα προς όλους.
Με νηφαλιότητα.
Με πίστη στις ιδέες μου, αλλά πάντα με σεβασμό στις απόψεις των άλλων.
Κυρίως, με σεβασμό στα δικαιώματα των πολιτών και στις αξίες της Δημοκρατίας.
Γιατί αυτό σημαίνει για μένα Αξιοπρέπεια στην πολιτική.
Πορεύτηκα με σκληρή δουλειά.
Με τόλμη και αποφασιστικότητα.
Με διαρκή προσπάθεια να προχωρήσει η χώρα στις σύγχρονες κοινωνικές, τεχνολογικές και γεωπολιτικές συνθήκες.
Με ρεαλιστικές προτάσεις και λύσεις για τα προβλήματα του τόπου και των πολιτών.
Με το βλέμμα στο μέλλον και στις νέες γενιές.
Γιατί αυτό σημαίνει για μένα συναίσθηση της Ευθύνης που συνεπάγεται ένα πολιτικό αξίωμα.
Και με ακούραστη προσπάθεια για σύνθεση και ισορροπία.
Για συγκερασμό απόψεων στο εσωτερικό του κόμματός μας.
Ισορροπίες μεταξύ κόμματος και κυβέρνησης.
Εξεύρεση συμμαχιών στη βουλή για να παραμένει η χώρα όρθια.
Με αναγνώριση των λαθών και των παραλείψεων.
Αλλά και με πάθος για τη διαρκή ανανέωση ιδεών και προτάσεων.
Με την πεποίθηση ότι αυτά που μας ενώνουν:
η κληρονομιά του ιδρυτή μας
και τα επιτεύγματά μας,
όποτε ο λαός μάς εμπιστεύτηκε τη διακυβέρνηση του τόπου,
είναι πολύ περισσότερα και πολύ πιο μεγάλα
απ’ όσα, μικρά και περιστασιακά, μπορεί να μας χωρίζουν.
Γιατί αυτό σημαίνει για μένα να βάζεις πάντα στην κορυφή το καλό του τόπου και την Ενότητα της Παράταξης.
Με αυτό το πολιτικό και προσωπικό στίγμα,
με αυτά τα διαπιστευτήρια,
βρίσκομαι σήμερα εδώ, ξανά μπροστά σας, στο Συνέδριό μας.
Ένα Συνέδριο που διεξάγεται σε μια κρίσιμη στιγμή για τη δημοκρατία στην πατρίδα μας.
Για το μέλλον του τόπου μας.
Για την ενότητα της παράταξης μας.
Φίλες και φίλοι,
Η πολιτική της ουσίας και της αλήθειας,
σχεδόν παντού στον κόσμο αλλά και εδώ, στην Κύπρο μας,
ανταγωνίζεται συστηματικά
την πολιτική της εικόνας και του life style.
Η λογική είναι κατατρεγμένη.
Από τη μία υπάρχει η πολιτική με τις θέσεις,
τα προγράμματα, τις δεσμεύσεις, τα καθαρά ΝΑΙ και τα καθαρά ΟΧΙ.
Από την άλλη υπάρχουν τα επιφανειακά σλόγκαν και,
τα ρηχά μηνύματα.
Το κυνήγι της εντύπωσης και ο συναισθηματικός λαϊκισμός.
Ζούμε μια εποχή όπου ένα πάρτι γίνεται επίσημη ανάρτηση, την ώρα μάλιστα που η χώρα παραμένει σκλαβωμένη, το μέσο νοικοκυριό να δέχεται τις πιέσεις του πληθωρισμού και της αύξησης των επιτοκίων, που 23 συμπατριώτες μας να κινδυνεύουν στο Σουδάν και η εικόνα της να κινδυνεύει από τις κυρώσεις.
Βιώνουμε μια εποχή, στην οποία το Θυμάρι και ο Βασιλικός του τραγουδιού της Πρωτοπορίας, επισκιαστήκαν από πλαστικά φυτά και νοθευμένα αρώματα.
Θέλω εδώ να ξεκαθαρίσω το εξής:
Δεν αναφέρομαι σε πρόσωπα. Με απασχολούν τα φαινόμενα.
Στην επέλαση του life style, η απάντηση της δημοκρατίας
είναι η ενδυνάμωση των θεσμών.
Είναι η αναζωογόνηση των διαδικασιών.
Είναι οι καθαρές κουβέντες.
Αυτά μπορεί και πρέπει να υπηρετήσει το Συνέδριό μας.
Γιατί αυτός ήταν πάντα ο Δημοκρατικός Συναγερμός:
Η δύναμη της ευθύνης και της προόδου,
που στάθηκε πάντα απέναντι στον λαϊκισμό, στα πρόσκαιρα οφέλη,
στο ψέμα και στην αλλοίωση της ουσίας της πολιτικής.
Καθαρές κουβέντες λοιπόν.
Από μένα, μόνο τέτοιες θα συνεχίσετε να ακούτε.
Εδώ είμαστε για την Πολιτική.
Εδώ είμαστε για την αλήθεια, είμαστε για το καλό του τόπου.
Εδώ είμαστε και για την Ενότητα.
Θα μου πείτε, όλοι μιλούν για την ενότητα.
Ακόμη και εκείνοι, οι οποίοι κτύπησαν πισώπλατα το Συναγερμό και μας πρόδωσαν,
ορκίζονταν στην ενότητα.
Όμως για μας, στην πράξη, σήμερα, η ενότητα είναι
η πολιτική συμφωνία στο πρόγραμμα του Δημοκρατικού Συναγερμού
και ο σεβασμός της μειοψηφίας στις επιλογές της πλειοψηφίας.
Ιδίως στην παρούσα φάση, η ενότητα δεν υπηρετείται από όρκους πίστης,
αλλά από την συμφωνία της παράταξης.
Σε ένα σαφές, μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα
για το κράτος, την κοινωνία και την οικονομία
και ένα ξεκάθαρο εθνικό στόχο.
Εδώ βέβαια ανακύπτει το αναπόφευκτο ερώτημα:
Αφού παρουσιάσαμε ένα τέτοιο σχέδιο για τον τόπο, γιατί χάσαμε στις εκλογές;
Πολλοί αποδίδουν το εκλογικό αποτέλεσμα στη λεγόμενη φθορά από τη δεκαετή διακυβέρνηση.
Λένε ότι μια τρίτη συνεχόμενη εκλογική νίκη από την ίδια παράταξη είναι δύσκολη.
Σε έναν ορισμένο βαθμό είναι βάσιμη αυτή η ερμηνεία.
Αρκεί να μην τη χρησιμοποιήσουμε ως δικαιολογία,
ως μια εύκολη, βολική εξήγηση να κρύψουμε κάτω από το χαλί
λάθη ή παραλείψεις, αστοχίες στη διαχείριση
και στην ανάληψη προσωπικών ευθυνών.
Αρκεί να μην τη χρησιμοποιήσουμε ως δικαιολογία
για τις υπονομεύσεις και τις προσωπικές ατζέντες.
Έκανα λάθη και κάναμε λάθη ως παράταξη και πλήρωσα και πληρώσαμε για αυτά.
Πληρώσαμε και φορτωθήκαμε όμως και σφάλματα που δεν ήταν δικά μας.
Κρατήσαμε την παράταξη όρθια σε δύσκολους καιρούς.
Μέσα σε ένα πρωτόγνωρο τοξικό περιβάλλον.
Την ώρα που τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης έχασαν σημαντικό έδαφος.
Σπάσαμε το ταβάνι της εκπροσώπησης των γυναικών
με την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Βουλής.
Στηρίξαμε την κυβέρνηση,
αναστήσαμε την οικονομία,
προστατεύσαμε τον πολίτη,
αλλάξαμε την Κύπρο προς το καλύτερο.
Προσωπικά είμαι υπερήφανος για ό,τι πετύχαμε τα τελευταία 10 χρόνια.
Είμαι υπερήφανος, ακόμα κι αν αυτή η επιτυχία συνοδεύτηκε
από βαρύ προσωπικό μου κόστος.
Είμαι υπερήφανος γιατί, επιτέλους,
μπήκαν στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης αλλά και εφαρμόστηκαν οι μεταρρυθμίσεις από τη δική μας κυβέρνηση.
Μια ιδέα για την οποία αγωνιζόμαστε όλη μας τη ζωή.
Τις μεταρρυθμίσεις δεν τις κάνεις άπαξ και τελειώνεις.
Πρέπει διαρκώς να τις ανανεώνεις, να τις προωθείς.
Αν η πολιτική δεν ανοίγει διαρκώς δρόμους στην οικονομία,
αν η αγορά, οι ευκαιρίες και η επιχειρηματικότητα
δεν παράγουν μέρισμα για τους πολλούς,
τότε η ευημερία είναι προσωρινή,
και εμείς οι πολιτικοί έχουμε αποτύχει.
Οι μεταρρυθμίσεις για ένα φιλελεύθερο κόμμα
είναι σαν τους ποδηλάτες: αν δεν προχωρούν, πέφτουν!
Γι’ αυτό πρώτη θέση στο πολιτικό μας πρόγραμμα
είχαμε τις ριζικές μεταρρυθμίσεις παντού.
Όταν όλοι μαζί επεξεργαστήκαμε τη μεταρρύθμιση
«όλο το κράτος στο κινητό του πολίτη»
βρήκαμε τον βηματισμό του μεταρρυθμιστή,
που αντιμάχεται τη γραφειοκρατία.
Όταν διατυπώσαμε τη φοροαπαλλαγή
ανάλογα με τη σύνθεση της οικογένειας,
κεντρίσαμε το ενδιαφέρον της κοινωνίας και ιδίως της νέας γενιάς.
Όταν τολμάμε η κοινωνία ανταποκρίνεται.
Φίλες και φίλοι,
Ορισμένοι διατείνονται ότι η υποψηφιότητα του Αβέρωφ
ήταν μια υποψηφιότητα «διαχείρισης ήττας».
Δεν έχω ακούσει τίποτα πιο προσβλητικό.
Όχι για μένα, προφανώς,
αλλά για τους δεκάδες χιλιάδες Συναγερμικούς,
που ακολούθησαν τον δύσκολο δρόμο,
που πήραν την καμπάνια στα χέρια τους
και έφεραν στο κόμμα, τη φωνή της κοινωνίας!
Για όσους στήριξαν την απόφαση μας να κατεβούμε με την ταυτότητα και τα πιστεύω μας.
Και όχι απλά να συρθούμε πίσω από δημοφηλίες και πειράματα των οποίων τα αποτελέσματα άρχισαν από πολύ νωρίς να γίνονται ορατά.
Για όλες εκείνες τις χιλιάδες των πολιτών από άλλους ιδεολογικούς χώρους που πίστεψαν σε εμάς και μάτωσαν και έκλαψαν για εμάς.
Κάποιοι αναρωτιούνται: «Δηλαδή Αβέρωφ εσύ δεν έχεις καμία ευθύνη για το γεγονός ότι δεν περάσαμε στον δεύτερο γύρο;»
Φυσικά έχω και την έχω αναλάβει πλήρως, παρά το γεγονός ότι – για να τα λέμε όλα – συνέβησαν πράγματα και θάματα για να χάσουμε.
Να θυμίσω απλώς ότι ήταν η δεύτερη φορά σε 20 χρόνια που το κόμμα μας πληγώθηκε από διασπαστική κίνηση στην οποία προχώρησε Συναγερμικό στέλεχος.
Παρόλα αυτά λοιπόν, εγώ την αυτοκριτική μου την έκανα και την ευθύνη μου την ανέλαβα έμπρακτα, ως όφειλα και όπως μου επέβαλαν οι αξίες, οι αρχές και η αξιοπρέπεια μου.
Όμως τώρα, το κόμμα πρέπει να κοιτάξει μπροστά.
Φίλες και φίλοι, η εκλογική ήττα είναι σαν το λίπασμα.
Μυρίζει άσκημα, αλλά κάνει καλό.
Και σε μας μπορεί να κάνει καλό,
αρκεί να βρούμε στις ρίζες μας,
στις καταβολές μας, στην παρακαταθήκη του ιδρυτή μας,
Τη δύναμη και την αρετή να είμαστε χρήσιμοι στην πατρίδα
και όχι πρόσκαιρα αρεστοί στους ταγούς της μόδας.
Ούτε σκλάβοι της εξουσίας και της καρέκλας.
Κι αν συνειδητοποιήσουμε ότι σ’ αυτές τις εκλογές,
παρά την απογοήτευση που προκαλεί το αποτέλεσμα,
ρίξαμε γερά θεμέλια.
Αποκαταστήσαμε την επαφή με τη νέα γενιά,
επειδή μιλήσαμε μια γλώσσα σύγχρονη,
με ρεαλισμό αλλά και με όραμα:
για μια Κύπρο ενεργειακό κόμβο στην περιοχή,
πρωταγωνίστρια στην τεχνολογία,
πρωταγωνίστρια στις υπηρεσίες υγείας,
με ισχυρό αναπτυξιακό αποτύπωμα.
Για όλα αυτά, υπάρχει όμως μια απαραίτητη προϋπόθεση.
Όπως έχω ξαναπεί και δεν θα σταματήσω να λέω,
οι καιροί απαιτούν ένα ξεκάθαρο στόχο
για το εθνικό μας πρόβλημα.
Φίλες και φίλοι,
Όταν ο Γλαύκος Κληρίδης έγραψε
τη πιο λαμπρή σελίδα στη νεότερη ιστορία μας,
την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση,
μας χώριζαν σχεδόν 30 χρόνια από την εισβολή.
Τώρα πλησιάζουμε τα 50 χρόνια.
Οι χρονικές αποστάσεις με τρομάζουν.
Η πατρίδα μας δεν αντέχει άλλο
ένα κύκλο χαμένων ευκαιριών.
Δε φτάνει, ποτέ δεν έφτανε, να λες «θέλω λύση».
Ούτε αρκεί να απευθύνεσαι στον διεθνή παράγοντα,
πόσο μάλλον, στην Ευρώπη, με ευχολόγια.
Και διατυπώσεις του τύπου
«σας παρακαλούμε να είστε πιο ενεργοί…».
Οφείλουμε εμείς, πρώτοι απ’ όλους, να βγούμε μπροστά.
Να περιγράψουμε, να δείξουμε έμπρακτα ποια λύση επιδιώκουμε.
Οφείλουμε όλοι -το τονίζω, όλοι- να αποδείξουμε
ότι στο Κρανς Μοντανά δε γράφτηκε
η ληξιαρχική πράξη ενταφιασμού του Κυπριακού.
Να περάσουμε το πειστικό μήνυμα πως το αδιέξοδο στο Κρανς Μοντανά δεν ήταν μια ανακούφιση, αλλά ένας εντονότατος εθνικός προβληματισμός.
Οι καιροί μπροστά μας είναι κρίσιμοι.
Το ερχόμενο Φθινόπωρο ίσως υπάρξει σοβαρή κινητικότητα και σίγουρα δεν σηκώνει απλά μια επικοινωνιακή διαχείριση.
Μετά από πολλές δεκαετίες ηρεμίας και προβλεψιμότητας,
το γεωπολιτικό σκηνικό δείχνει αβέβαιο και επικίνδυνο.
Την ίδια στιγμή, η 4η βιομηχανική επανάσταση
είναι πλέον πραγματικότητα!
Οι προκλήσεις είναι τεράστιες – πολιτικές, κοινωνικές,
περιβαλλοντικές, τεχνολογικές.
Πώς θα ανταποκριθούμε σ’ όλα αυτά, ως χώρα, ως κοινωνία.
Πώς θα προσδεθούμε στο άρμα της εξέλιξης και τη προόδου.
Πώς θα απαντήσουμε στα τεράστια ζητούμενα της εκπαίδευσης
και της ανάπτυξης νέων δεξιοτήτων.
Πώς θα βοηθήσουμε τους πιο αδύναμους
ώστε να μην μείνουν πίσω.
Πώς θα μεγαλώσουμε την πίτα της ανάπτυξης
και πώς θα εξασφαλίσουμε μεγαλύτερο μέρισμα σε όλο και περισσότερους.
Φίλες μου, φίλοι μου,
Αυτά είναι τα μείζονα ζητήματα της εποχής μας,
αυτά είναι τα μεγάλα διακυβεύματα!
Αυτή πρέπει να είναι η ατζέντα του Δημοκρατικού Συναγερμού.
Σε αυτά τα πεδία πρέπει να αναζητήσει λύσεις,
να στρατεύσει τη νέα γενιά,
να δημιουργήσει οράματα.
Και σ’ αυτά πρέπει να επικεντρωθούν οι πολιτικοί.
Οι νέοι και ενθουσιώδεις. Οι παλαιότεροι και εμπειρότεροι.
Ανεξάρτητα από καρέκλες και αξιώματα,
μακριά από τις φθορές τις μικροπολιτικής και της εσωστρέφειας
που νομοτελειακά θα οδηγήσουν στην απαξίωση.
Για όλα αυτά, εγώ θα συνεχίσω να είμαι παρών!
Με ιδέες, με προτάσεις, με λύσεις.
Όπως πάντα με σκληρή δουλειά
και μιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας.
Χωρίς ανάγκη για τα οφίκια και τις πολυτέλειες της εξουσίας.
Γιατί έτσι επιβάλλει η Αξιοπρέπεια με την οποία έφτασα μέχρι εδώ!
Γιατί έτσι απαιτεί το αίσθημα της Ευθύνης
με την οποία αντιμετώπισα όλα τα μέχρι σήμερα πολιτικά μου μετερίζια!
Αλλά και γιατί έτσι υπαγορεύει η προσήλωσή μου
στην Ενότητα της παράταξής μας.
Εύχομαι η δική μου αποχώρηση από την Προεδρία
να γίνει αφορμή για μεγαλύτερη ενότητα.
Και η νέα Πρόεδρος να πετύχει εκεί που δεν πέτυχα.
Να πείσει τους συμπολίτες μας για το πρόγραμμά μας,
την πρότασή μας, ότι είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος
για το μέλλον της Κύπρου μας.
Θα είμαι δίπλα της. Να είστε κι εσείς!
Αγαπημένες μου φίλες και φίλοι,
Βίωσα την ανιδιοτελή σας στράτευση στα πιστεύω μας, στις αρχές και στις αξίες μας.
Ένοιωσα την αγωνία και την έγνοια σας για το μέλλον της πατρίδας μας, το μέλλον των παιδιών μας.
Συγκινήθηκα βλέποντας σας να ανοίγετε τα σπίτια σας και τις αγκαλιές σας για εμένα και τη Μαρία μου.
Και πορώθηκα. Ναι, πορώθηκα και έκλαψα από το πάθος και τη φλόγα σας.
Για όλα αυτά σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.
Ήταν τιμή μου να είμαι ο Πρόεδρος σας σε εκλογικούς αγώνες που ανεξάρτητα από αποτελέσματα, δόθηκαν πάντα με σοβαρότητα, με εντιμότητα, με αγάπη για την Κύπρο μας.
Παραμερίζω τις πικρίες.
Και κρατάω μόνο την πηγαία και γνήσια αγάπη, την ανιδιοτέλεια μελών και στελεχών αλλά και φίλων από όλους τους χώρους, την αγάπη της νεολαίας.
Θα είμαι πάντα ένας από εσάς.
Για εσάς.
Και με ‘σάς.
Για πάντα.
Και να ‘στε σίγουροι.
Εγώ δεν θα σας προδώσω ποτέ.
Ούτε εσάς, ούτε τα πιστεύω μας.
Πάντα μάχιμος για τις αρχές και τις αξίες μας.
Για την Αξιοπρέπεια μας.
…
«Δεν ειν’ αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής».
Σας ευχαριστώ.
