του Νίκου Τορναρίτη
Αυτά τα γεγονότα δείχνουν πόσο αλλάζει ο ευρωπαϊκός χάρτης αλλά και πόσα περιθώρια υπάρχουν για κάθε κράτος να παίρνει μικρές ή μεγάλες πρωτοβουλίες που να επηρεάζουν θετικά τα κοινά ευρωπαϊκά συμφέροντα. Η Κύπρος είναι μικρή χώρα και δεν επηρεάζει με το μέγεθός της, την βασική πολιτική δράση στην Ευρώπη. Μπορεί όμως στο δικό της επίπεδο να δώσει θετικά μηνύματα ότι ενδιαφέρεται, συμμετέχει, επηρεάζει ορισμένες δραστηριότητες στο χώρο της Α. Μεσογείου. Η συμμετοχή, για παράδειγμα, της Κύπρου στο πρόγραμμα «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη» πιστεύω ότι είναι πολύ χρήσιμη, έστω και τώρα. Είναι ένα καλό παράδειγμα για το πόσα μπορούμε να κερδίσουμε όταν είμαστε παρόντες σε γεγονότα που επιτρέπουν στον Ομπάμα, τον Μεντβέντεφ, τον Σολάνα και τον Ράσμουσεν να συζητούν στο πιο ψηλό επίπεδο τις δυνατότητες για να συντονίσουν τις κοινές πολιτικές τους για την ευρωπαϊκή άμυνα, από τον Ατλαντικό Ωκεανό μέχρι τα Ουράλια Όρη.
Η κυβέρνηση του Δ. Χριστόφια δείχνει να συμπεριφέρεται σαν να ζούμε ακόμα στην εποχή του ψυχρού πολέμου, αρνείται πεισματικά να παρακολουθήσει ακόμα και όσα η Ρωσία πράττει στις σχέσεις της με την ΕΕ και τις ΗΠΑ και έτσι, στο τέλος της ημέρας, ζημιώνει τα συμφέροντα της Κύπρου. Στις διεθνείς σχέσεις μπορείς να κερδίσεις μόνο αν κατανοείς τις διεθνείς τάσεις και εάν θέλεις να είσαι χρήσιμος σε κοινές ευρωπαϊκές επιδιώξεις. Τα φαντάσματα του ψυχρού πολέμου με τα οποία ζει ακόμα το ΑΚΕΛ εξελίσσονται σε εμπόδια για την αξιοποίηση της γεωγραφικής θέσης της Κύπρου στα πλαίσια της συμμετοχής της στην ΕΕ.
