O Δημήτρης Χριστόφιας έκανε γνωστή την απόφασή του να μην επαναδιεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατίας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μια τέτοια είδηση κέρδισε μόνο πρόσκαιρα το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Αφενός ήταν αναμενόμενη γιατί όλοι γνωρίζουν ότι η δημοτικότητα του απερχόμενου προέδρου είναι σε ιστορικό ναδίρ ως αποτέλεσμα των χείριστων επιδόσεων της διακυβέρνησής του. Αφετέρου όμως, είναι πολύ καθαρό στο μυαλό μου ότι οι Κύπριοι πολίτες έχουν από καιρό στρέψει την προσοχή στα πιεστικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κράτος και κοινωνία.
Έτσι, κατά την άποψή μου, η ανακοίνωση Χριστόφια θα πρέπει να συνδυαστεί με μια σειρά από παρατηρήσεις:
Ο Δημήτρης Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ κλήθηκαν για πρώτη φορά να διαχειριστούν τις τύχες αυτού του τόπου, εκτεθειμένοι στην άσκηση της πραγματικής εξουσίας. Για χρόνια συνήθισαν να μετέχουν στην εξουσία αλλά κρύβονταν πίσω από αυτήν. Προτιμούσαν να ασκούν εξουσία ως αντιπολιτευόμενοι και στο απυρόβλητο. Σήμερα, ο λαός μπορεί να κρίνει την ικανότητα και την επάρκεια του ΑΚΕΛ να κυβερνά. Η αποτυχία του Χριστόφια τώρα που αποχωρεί από την ενεργό δράση, είναι βασικά ευθύνη του κυβερνώντος κόμματος γιατί Χριστόφιας και ΑΚΕΛ επέλεξαν από μόνοι τους να κυβερνήσουν χωρίς να διαχωρίσουν το κόμμα από την κυβέρνηση.
Η 5ετία Χριστόφια ξεγύμνωσε το ΑΚΕΛ στην κοινωνία. Σε χρόνο ρεκόρ, ο Δ. Χριστόφιας απώλεσε κάθε πολιτική, διακομματική και κοινωνική συμμαχία και έμεινε με μόνο σύμμαχο στις ιδέες του, τα ποικίλα κομμουνιστικά στερεότυπα και τους διάφορους βραχίονες του κόμματος. Το ΑΚΕΛ, πιστεύω ότι έχει πάρει το μάθημά του ότι ο πρόεδρος δεν μπορεί να κυβερνά, όπως κυβερνούσε ο Χριστόφιας το κόμμα. Η προεδρία της Δημοκρατίας έχει άλλες προδιαγραφές.
Ο Δ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ παραπονιούνται ότι βρέθηκαν μπροστά στη χειρότερη οικονομική συγκυρία του αιώνα. Αυτό το επιχείρημα θα ήταν βάσιμο αν η Κύπρος δεν έμπαινε στην κρίση με ένα σωρό συγκριτικά πλεονεκτήματα. Θα έπρεπε η Κύπρος, μια μικρή και ευέλικτη οικονομία με εξαίρετους δείκτες στα τέλη του 2008, να αντιμετώπιζε την κρίση με σχετική ευκολία αν ελαμβάνοντο οι σωστές αποφάσεις έγκαιρα.
Η πολιτική ευθύνη δεν πρέπει να στηρίζεται στην τύχη. Η ΑΚΕΛική κυβέρνηση αδιαφόρησε για σχεδόν τέσσερα χρόνια για όσα συνέβαιναν στον κόσμο και την Ευρώπη και μας έφεραν στο χείλος της καταστροφής. Η μεγάλη μας ατυχία είναι ότι οι δυσχέρειες παίρνουν παράταση στο χρόνο και μάλλον θα επιβαρύνουν όχι απλά την επόμενη κυβέρνηση, αλλά και μια ολόκληρη γενιά που ακολουθεί.
Καταλήγω στο εξής: ο ΔΗΣΥ έχει επίγνωση του τι θα κληθεί να αντιμετωπίσει την νέα 5ετία αν ο λαός τιμήσει με τη ψήφο του τον Νίκο Αναστασιάδη. Το κόμμα μας διαθέτει τα στελέχη και τις πολιτικές ιδέες του κοινωνικού φιλελευθερισμού που απαντούν στις σύγχρονες προκλήσεις. Ο ΔΗΣΥ θα απλώσει το χέρι συνεργασίας στις άλλες πολιτικές δυνάμεις γιατί δεν κινείται με παρωπίδες και ιδεολογήματα. Θα φέρουμε νέο πνεύμα και αισιοδοξία στην διακυβέρνηση του τόπου. Αυτό θα το εγγυηθεί ο ίδιος ο Ν. Αναστασιάδης ως ένας στιβαρός ηγέτης που ενώνει δυνάμεις σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
