Βουλευτή ΔΗΣΥ Λεμεσού
Οι προεδρικές εκλογές σε ένα χρόνο αποτελούν μείζον γεγονός και απασχολούν ήδη τους πολίτες και την κοινωνία. Είναι φυσιολογικό και εντός των κομμάτων να ωριμάζουν σκέψεις και προβληματισμοί γύρω από πρόσωπα και πολιτικές προτάσεις. Θεωρώ ότι το 2013 προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στην Κύπρο να ξεφύγει από όσα την κράτησαν στο «ψυγείο» επί διακυβέρνησης ΑΚΕΛ και Χριστόφια.
Οι συνθήκες που βιώνουμε σήμερα, η οικονομική ύφεση και η εκτόξευση της ανεργίας στις 37 χιλιάδες, δεν επιτρέπουν άλλη ανοχή σε πολιτικές και ιδεολογήματα που ξεπεράστηκαν από τα γεγονότα.
Η επιλογή της πατρίδας μας είναι να πορευθεί προς τα εμπρός με βάση τις δοκιμασμένες στην Ευρώπη πολιτικές που διέπονται από τον φιλελευθερισμό και την ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε συνδυασμό με την κοινωνική ευαισθησία. Αυτές οι πολιτικές εδράζονται στην ανάγκη να έχουμε λιγότερο αλλά πιο αποτελεσματικό κράτος, ανοιχτά επαγγέλματα, πάταξη των ολιγοπωλίων, ανόθευτο ανταγωνισμό και περικοπή της σπατάλης του δημοσίου. Μόνο έτσι μπορούμε να διαφυλάξουμε το κοινωνικό κράτος και να βρούμε πόρους που θα στηρίξουν τους πιο αδύναμους και εκτεθειμένους σε αποκλεισμούς συνανθρώπους μας.
Οι προεδρικές εκλογές θα απαιτήσουν κομματικές και κοινωνικές συμμαχίες. Η δική μου θέση είναι ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός είναι σήμερα η μόνη δύναμη που μπορεί να απευθυνθεί προς κάθε πολιτικό χώρο και προς κάθε πολίτη, χωρίς να νιώθει περιορισμούς ή ιδεολογικά βάρη. Είμαστε η παράταξη με ανοιχτούς ορίζοντες στις σύγχρονες αναζητήσεις που καλύπτουν το χώρο της κεντροδεξιάς και του κέντρου. Γνωρίζουμε πώς να φτιάχνουμε συμμαχίες στηριγμένες στο ευρωπαϊκό πρότυπο των προγραμματικών συγκλίσεων στις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Έχουμε τη δύναμη να συνεννοηθούμε με όλους με όρους αλληλοσεβασμού, πλην εκείνων που παραμένουν πιστοί σε ιδεολογήματα και σε κεκτημένα συντεχνιακού τύπου διαφόρων επιμέρους ομάδων πίεσης που βλάπτουν τα συμφέροντα του συνόλου. Απλώνουμε το χέρι και ενώνουμε δυνάμεις με τα κόμματα που σκέφτονται αισιόδοξα και ευρωπαϊκά και δεν συκοφαντούν με την πρώτη αφορμή και δυσκολία το κορυφαίο επίτευγμα του λαού μας που είναι η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το ΑΚΕΛ είναι σήμερα μια πολιτική δύναμη που στέκει με φοβία απέναντι στην ΕΕ, αντί να εμπεδώνει αυτοπεποίθηση στους πολίτες. Είναι η πολιτική δύναμη που είτε ως κυβέρνηση είτε στον περίγυρο δεν μπορεί να κτίσει αξιόπιστες, διαχρονικές συμμαχίες. Συμμαχίες που θα δημιουργήσουν ασπίδα ασφαλείας για τον κυπριακό ελληνισμό. Επέλεγε πάντα, βασισμένο σε ιδεολογικές αγκυλώσεις, την πολιτική του επιτήδειου ουδέτερου. Είναι μια δύναμη που έχει εκφραστεί κυβερνητικά με τον πιο αποτυχημένο τρόπο στην νεώτερη ιστορία της Κύπρου, χάνοντας τον έναν μετά τον άλλο τους κυβερνητικούς του εταίρους. Είναι ένας παρωχημένος κομματικός οργανισμός που φαντάζει ως γίγαντας, αλλά διαθέτει πήλινα πόδια. Είναι σοφό και φρόνιμο για τον τόπο να περάσει στην ιστορία ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Να καταγραφεί ως μια σύντομη παρένθεση γιατί σε όλα τα μεγάλα ζητήματα – την οικονομία, το κυπριακό, την παιδεία, την υγεία – έφερε οπισθοδρόμηση, αντί την πρόοδο και την ευημερία των πολιτών που υποσχέθηκε.
