βουλευτή ΔΗΣΥ Λεμεσού
Τις τελευταίες ημέρες έγινε γνωστό – και δεν διαψεύστηκε – ότι ο Δ. Χριστόφιας δεν θα διεκδικήσει δεύτερη προεδρική θητεία. Η απόφαση του απερχόμενου προέδρου είναι φυσιολογική γιατί η θητεία του συνδυάστηκε με τις χειρότερες επιδόσεις στην οικονομία και την κοινωνική αλληλεγγύη, την τραγωδία στο Μαρί και το πλήθος των αντιφάσεων στο Κυπριακό και την εξωτερική πολιτική. Η κοινή γνώμη δεν χαρίζεται σε κανένα αποτυχημένο πρόεδρο.
Το ΑΚΕΛ είναι τώρα σε αναζήτηση άλλου υποψηφίου. Όμως έχει να αντιμετωπίσει το εξής ερώτημα ως κόμμα: Ποια σημασία έχει το άτομο που θα κατέλθει ως υποψήφιος για να κυβερνήσει, όταν είναι εξαρτημένος από την πολιτική του ΑΚΕΛ και «δεμένος» στο άρμα των επιλογών του κόμματος αυτού;
Το ΑΚΕΛ με το σύνολο της ηγετικής πυραμίδας του, συμφώνησε και εξακολουθεί να συμφωνεί με τις ολέθριες πολιτικές του Δ. Χριστόφια. Με ποιο τρόπο θα πείσει, πέρα από τα στελέχη και τους έμμισθούς του, την κοινωνία και τους πολίτες, ότι αξίζει να είναι ξανά στην κυβέρνηση με έναν άλλο υποψήφιο; Αυτός ο «άγνωστος» υποψήφιος τι είδους πολιτική θα υιοθετήσει εκτός από την ΑΚΕΛική ιδεολογία και πρακτική;
Στα 5 χρόνια του Δημήτρη Χριστόφια, η πολιτική του ΑΚΕΛ διακρίθηκε και πέτυχε μόνο στον κομματισμό: συγκεντρωτισμός, αναξιοκρατία, βόλεμα των «κόκκινων» παιδιών, διόγκωση της δημόσιας υπηρεσίας. Αντί να δουλεύουν για την κοινωνία και την πρόοδο, εργάστηκαν για το κόμμα και τον έλεγχο του κράτους. Σπατάλησαν όλο το χρόνο τους σε αυτά, με αποτέλεσμα να αφήσουν την κυπριακή οικονομία να φθάσει στα όρια της κατάρρευσης. Μας παραδίδουν ως κληρονομιά τις περαιτέρω ζημιές ημικρατικών οργανισμών που έπρεπε να είχαν ιδιωτικοποιηθεί, ένα υδροκέφαλο κράτος που δεν μπορεί να δουλέψει σε κρίσιμους τομείς όπως τα νοσοκομεία και έναν ιδιωτικό τομέα που ασφυκτιά γιατί δεν έχει περιθώριο να αναπτυχθεί. Όλα είναι προϊόντα της νοοτροπίας του ΑΚΕΛ, του αναχρονισμού της πολιτικής του και της άρνησής του να δοκιμάσει ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού για να μην …κακοφανεί στις συντεχνίες του.
Η 5ετία του ΑΚΕΛ πρέπει να κλείσει, όπως και η εξάρτηση του οποιουδήποτε προέδρου από τις ψήφους του ΑΚΕΛ. Η δήθεν πολιτική της λύσης, η «λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους», έφερε ένα μόνο αποτέλεσμα: την αποενοχοποίηση της Τουρκίας και στην καλύτερη περίπτωση τις ίσες ευθύνες για το αδιέξοδο.
Η πατρίδα μας δεν αντέχει άλλο την ΑΚΕΛική επιρροή στην άσκηση της εξουσίας. Χρειαζόμαστε μια νέα πρόταση διακυβέρνησης, στηριγμένη στις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού, αυτές που υιοθετεί στη σκέψη και τις ενέργειές του ο κάθε Κύπριος και η συντριπτική πλειονότητα των οργανωμένων φορέων. Χρειαζόμαστε πολιτική προσέγγιση που θα εντάσσει αξιόπιστα την Κύπρο στο Δυτικοευρωπαϊκό σύστημα συμφερόντων και ασφάλειας.
Εμείς θεωρούμε ότι ο Νίκος Αναστασιάδης, είναι ο εκφραστής της νέας εποχής για την Κύπρο και ο πολιτικός ηγέτης που μπορεί να αποκαταστήσει την αξιοπιστία των συνεργασιών μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και την εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Έχουμε μπροστά μας μια δύσκολη 5ετία σε όλους τους τομείς. Χρειαζόμαστε μια ασπίδα ασφάλειας για το λαό μας, στη μεγάλη προσπάθεια να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που ανοίγονται με τις ενεργειακές πηγές μας. Δεν μπορούμε να παίξουμε κορώνα – γράμματα την πορεία μας. Θέλουμε μια ξεκάθαρη πορεία στο μέλλον.
