Σε χθεσινή διάσκεψη τύπου ο αντιπρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού Λευτέρης Χριστοφόρου δήλωσε:
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και πρωτίστως οι μικρές οδηγήθηκαν σε μαρασμό και αντιμετωπίζουν πολύπλοκα προβλήματα που τις οδηγούν στα όρια της επιβίωσης. Το μικρό τους μέγεθος, με κύρια χαρακτηριστικά την αυτοαπασχόληση, τον μικρό αριθμό απασχολούμενων και το ανεπαρκές κεφάλαιο, δημιουργούν αδυναμία στην άνετη χρηματοδότηση, ανύπαρκτες οικονομίες κλίμακος και περιορισμένη ευχέρεια σε επενδύσεις και επεκτάσεις.
Ιδιαίτερα σήμερα, μεσούσης και σοβούσης της οικονομικής κρίσης, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ο μικροβιοτέχνης, το μικρό εμπορικό κατάστημα, ο μικροέμπορας, οι μικρές νέες επιχειρήσεις με νέους ανθρώπους και γενικά το σύνολο των ελεύθερων επαγγελματιών δοκιμάζονται και στενάζουν από την ασφυκτική έλλειψη ρευστότητας και το μούδιασμα της αγοράς.
Καθημερινά ακούμε την κυβέρνηση σε ρόλο ντελάλη να ξελαρυγγίζεται για να πείσει για τα μέτρα που έλαβε για την οικονομία και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Όμως πέραν της ανέξοδης διαφήμισης της πολιτικής της, η κυβέρνηση δεν απαντά στο κρίσιμο ερώτημα. Πόσα χρήματα απ’ όσα παραχώρησε ‘δεξιά–αριστερά’, έφτασαν στον μικρομεσαίο;
Εάν η κυβέρνηση κατέβει επιτέλους στην αγορά και ρωτήσει τους ενδιαφερόμενους θα λάβει από όλους την ίδια απάντηση. Δεν πήραμε ούτε σεντ και οδηγούμαστε εξαιτίας της έλλειψης ρευστότητας σε αργό θάνατο.
Εδώ και για αρκετό χρονικό διάστημα εισηγηθήκαμε στην κυβέρνηση τη δημιουργία Ταμείου Εγγυοδοσίας το οποίο θα επιλύσει όχι μόνο σημαντικά προβλήματα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αλλά και της ίδιας της οικονομίας.
Με απλά λόγια αυτό το Ταμείο Εγγυοδοσίας θα βρίσκεται υπό τη διαχείριση του υπουργείου Εμπορίου και θα έχει στόχο:
(1) Να εξετάζει το αίτημα για δανειοδότηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων που είναι υγιείς, βιώσιμες και παραγωγικές, αλλά πάσχουν από έλλειψη ρευστότητας.
(2) Να εγκρίνει συγκεκριμένο ποσό δανειοδότησης το οποίο θα παραχωρείται από οποιαδήποτε τράπεζα με εγγύηση από το Ταμείο Εγγυοδοσίας.
(3) Το δάνειο θα παραχωρείται με ευνοϊκούς όρους και με μειωμένο επιτόκιο, έτσι θα εισρεύσει και φθηνό χρήμα στην αγορά με όλες τις συνεπακόλουθες θετικές προεκτάσεις.
Έτσι θα έχει τη δυνατότητα η μικρομεσαία επιχείρηση να αναπνεύσει με νέο και ‘καθαρό οξυγόνο’, να αποτραπεί ο κίνδυνος να υποχρεωθεί η επιχείρηση να απολύσει προσωπικό ή να οδηγηθεί στο κλείσιμο. Ακόμη το κράτος θα συνεχίσει να εισπράττει φόρους και έσοδα από τη συνέχιση της λειτουργίας της επιχείρησης και κατ’ επέκταση η οικονομία θα αναζωογονηθεί και θα δημιουργηθούν συνθήκες κινητικότητας και περαιτέρω ανάπτυξης.
Τι περιμένει, λοιπόν, η κυβέρνηση και δεν προχωρεί άμεσα στη δημιουργία του Ταμείου Εγγυοδοσίας; Μήπως και σε αυτή την περίπτωση θα αποφασίσει και πάλι αργοπορημένα, όταν ήδη ο θάνατος της κυπριακής μικρομεσαίας επιχείρησης και ο ‘θάνατος του εμποράκου’ θα είναι αναπόφευκτος;
