βουλευτή ΔΗΣΥ Λεμεσού
Όσα συμβαίνουν γύρω μας τις τελευταίες ημέρες της διακυβέρνησης του ΑΚΕΛ και του Δ. Χριστόφια συνιστούν το αποκορύφωμα της πολιτικής ανευθυνότητας του κόμματος της αριστεράς. Απροκάλυπτα και χωρίς κανένα δισταγμό έπαιξε και συνεχίζει vα παίζει με τον χρόνο για να αποφύγει την ουσία των προβλημάτων και να τα μετακυλήσει στους επόμενους. Φαίνεται να ξυπνά και να κοιμάται, με γνώμονα το πότε θα βγει στους δρόμους προσποιούμενο ότι δεν είναι το ΑΚΕΛ και ο Δημήτρης Χριστόφιας που κυβερνούσαν 5 χρόνια, δεν ήταν αυτοί που οδήγησαν την Κύπρο στη χρεοκοπία αλλά κάποιος άλλος, άγνωστος, ή ο καπιταλισμός. Οραματίζονται στο ΑΚΕΛ πότε θα επιστρέψουν στις ανέξοδες πρακτικές τους ως αντιπολίτευση για να πάρουν δήθεν την εκδίκησή τους από την επόμενη κυβέρνηση που θα αναγκαστεί να παλέψει με το τσουνάμι των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα από τις πολιτικές τους επιλογές και την ανικανότητα τους.
Έχω την άποψη ότι ο ρεβανσισμός του ΑΚΕΛ θα παραμείνει ανικανοποίητος. Οι επιλογές που έχουν κάνει θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη των πολιτών. Η ζημιά που έχουν προκαλέσει δεν πλήττει τα κόμματα που εχθρεύονται, ή τον καπιταλισμό που αποκηρύσσουν. Τα προβλήματα που προκάλεσαν, τα έχει φορτωθεί ο κυπριακός λαός, ο οποίος θα κληθεί, με τη νέα κυβέρνηση που θα εκλέξει τον Φεβρουάριο, να ξεκινήσει τη μεγάλη προσπάθεια σταθεροποίησης και ανάκαμψης, δυστυχώς από το σημείο μηδέν. Η κυβέρνηση και η ηγεσία του ΑΚΕΛ γνώριζαν τα προβλήματα από καιρό, ήξεραν ότι υπήρχε άτυπη στάση πληρωμών, αλλά επέλεξαν να προσπαθήσουν να διαφυλάξουν τον πρόεδρο και το κόμμα τους αντί να πάρουν αποφάσεις για το καλό της πατρίδος.
Η αντίδρασή τους ήταν η καταφυγή στο ρωσικό δάνειο, με υψηλό επιτόκιο και μικρή περίοδο αποπληρωμής, εσωτερικό δανεισμό φορτώνοντας τις τράπεζες και τα συνεργατικά με κυπριακά ομόλογα, αφαίμαξη ταμείων και αποθεματικών Ημικρατικών Οργανισμών και όλα αυτά με την ψευδαίσθηση ότι θα απέφευγαν τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό και θα έκλειναν τη θητεία Χριστόφια χωρίς Μνημόνιο. Τέτοιους ερασιτεχνικούς υπολογισμούς έκαναν, αδιαφορώντας για τη διαρκή επιδείνωση της κυπριακής οικονομίας, τις ουρές των ανέργων που προκάλεσαν και την παράλυση της αγοράς. Τώρα, το ΑΚΕΛ και ο Δ. Χριστόφιας αποχωρούν δημιουργώντας μέσα από την πρακτική κωλυσιεργίας, μια φοβερή αβεβαιότητα μεταξύ των πολιτών για το τι πραγματικά κρύβουν οι λογιστικές αλχημείες τους.
Τελευταία πράξη ανικανότητας, αν όχι πράξη πολιτικής ατζέντας, είναι και η εκτόξευση των αναγκών ανακεφαλαίωσης των κυπριακών τραπεζών με βάση τις παραδοχές που συμφώνησαν για τον διαγνωστικό έλεγχο της Pimco. Μπορεί να εξυπηρετεί την πολιτική προσέγγιση του ΑΚΕΛ ότι ‘φταίνε μόνο οι τράπεζες’ ένα ψηλό ποσό ανακεφαλαίωσης γιατί αυτό θεωρούν λανθασμένα ότι κρύβει την τεράστια δημοσιονομική τρύπα που δημιούργησαν. Είναι πραγματικά τραγικό όμως να οδηγηθούμε σε ποσά που καθιστούν το δημόσιο χρέος μη βιώσιμο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, γιατί δεν προβλέψαμε έγκαιρα την εξέλιξη αυτή και δεν ασκήσαμε τη σωστή πολιτική πίεση.
Τα γεγονότα έχουν επιβεβαιώσει χωρίς καμία αμφιβολία ότι άλλες έπρεπε να ήταν οι επιλογές μιας υπεύθυνης κυβέρνησης. Αν απευθυνόμασταν έγκαιρα στους Ευρωπαίους εταίρους μας οι ανάγκες ανακεφαλαίωσης των τραπεζών θα ήταν πολύ μικρότερες. Δεν θα σταματούσε η οικονομία να παράγει ΑΕΠ και οι συνέπειες για τους εργαζόμενους θα ήταν πιο περιορισμένες. Η Κύπρος θα είχε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να κάνει προσαρμογές αλλά και να μπορέσει να συζητήσει αξιόπιστα για τις δυνατότητες της κυπριακής οικονομίας. Τι κέρδισε το ΑΚΕΛ εκτός από την ακατάσχετη και ανεύθυνη παλαιοκομματική ρητορεία του; Μήπως το ικανοποιεί το γεγονός ότι θα αναγκάσει την Κύπρο να υποβληθεί σε ένα δεύτερο μνημόνιο ή μήπως το γεγονός ότι εξωθεί τη νέα κυβέρνηση να διαπραγματευθεί κάτω από την πίεση του χρόνου και των προεκλογικών σκοπιμοτήτων στη Γερμανία; Ποιος άλλος άραγε θα χάσει εκτός από την κυπριακή οικονομία αν συνεχιστεί η κατασυκοφάντηση της χώρας ως φορολογικός παράδεισος;
Στις 17 Φεβρουαρίου αρχίζει μια νέα μεγάλη προσπάθεια. Η Κύπρος χρειάζεται να απαλλαγεί από το σύνδρομο του ρεβανσισμού και τον στενοκομματισμό που επέβαλε σε κάθε πολιτική έκφραση το ΑΚΕΛ και ο Δημήτρης Χριστόφιας. Η δική μας ευθύνη είναι να δώσουμε τέλος στον λαϊκισμό και να παλέψουμε για την ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας μας. Αυτό δεσμευόμαστε να κάνουμε, γιατί αυτό προσδοκούν οι πολίτες από μας.
