του Θανάση Τσώκου
Ενώ η σύγκρουση που αρκετοί ανέμεναν, του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου και του Προέδρου της Δημοκρατίας, στο βαθμό και την ένταση που αυτή σημειώθηκε πέρσι από το ίδιο βήμα, αποφεύχθηκε. Οι μεταξύ τους όμως διαφορές στο εθνικό θέμα υπήρξαν έντονες και εμφανείς. Από τις τοποθετήσεις τόσο του Προέδρου της Δημοκρατίας, όσο και του Προκαθήμενου της Εκκλησίας της Κύπρου, δεν έλειψαν και οι αχρείαστες αναφορές. Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, θα μπορούσε να αποφύγει την αναφορά του στο ότι «ανεχόμαστε τον Ύπατο Αρμοστή της Μεγάλης Βρετανίας στην Κύπρο να υποτιμά όχι μόνο την αξιοπρέπεια, αλλά και τη νοημοσύνη μας, να συμπεριφέρεται ως αποικιακός κυβερνήτης, να προαναγγέλλει εξελίξεις και να υποδεικνύει τρόπους δράσης». Ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, την αναφορά του στο ότι «εμείς στρώσαμε το χαλί της Τουρκίας για να εισβάλει και να κατακτήσει την Κύπρο». Έντονη κομματική χροιά είχε και η ομιλία του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Μάριου Κάρογιαν. Ομιλία, που κάλλιστα θα μπορούσε να αναγνωσθεί σε συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος. Μόνο λίγες μέρες πριν την έναρξη τού δεύτερου και καθοριστικού γύρου τον διαπραγματεύσεων, τα πολιτικά κόμματα που κατέθεσαν τις θέσεις τους στο Συνέδριο στις 25 Αυγούστου 2009, συμφώνησαν μόνο στο ότι στις θέσεις τους στο Κυπριακό τα χωρίζει άβυσσος.
Χάθηκε έτσι μια μοναδική ευκαιρία, να σταλεί από το βήμα του 16ου Συνεδρίου Αποδήμων Κυπρίων, μήνυμα ενότητας και συστράτευσης της πολιτικής μας ηγεσίας για κοινό αγώνα, με στόχο την απαλλαγή της πατρίδας μας από την τουρκική κατοχή. Μήνυμα που θα μπορούσε κανείς να πει, ότι εξαγόταν, από την πολύ καλά δομημένη ομιλία του προέδρου της ΠΣΈΚΑ κ.Φίλιπ Κρίστοφερ. Χάθηκε η ευκαιρία για μια πρώτη αξιολόγηση από την πολιτική μας ηγεσίας, της συνολικής δράσης του Κινήματος των Αποδήμων Κυπρίων. Μακριά από ευχολόγια και μεγάλες κορώνες. Δράση, που επιβάλλεται να αναδιοργανωθεί και να προσαρμοστεί στα δεδομένα μιας νέας εποχής. Μακριά από ωραιοποιήσεις και ευσεβοποθισμούς.
Εύστοχη υπήρξε η αναφορά στην ομιλία του, του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου ο οποίος εξέφρασε «την απογοήτευση του, για την αδυναμία συντονισμού των κατά τόπους οργανώσεων των αποδήμων μας». Εμείς ανέφερε: «κι όταν εκλέγουμε κάποιους βουλευτές ή τοπικούς άρχοντες- πάντως σε πολύ μικρότερο αριθμό, συγκριτικά με τους Εβραίους- δεν επηρεάζουμε, λόγω μη συντονισμού, κανένα. Αυτό είναι ένα μεγάλο μειονέκτημα μας». Άποψη την οποία εκφράζει στο βιβλίο του «Άκρως Απόρρητο. Ειδικού Χειρισμού» και ο Πρέσβης Χρίστος Ζαχαράκης. Ο κ. Ζαχαράκης αναφέρει στο βιβλίο του σχετικά: «Η βασικότερη, κατά την γνώμη μου, αδυναμία της Ελληνοαμερικανικής ομογένειας για αποφασιστική, ουσιαστική, παρουσία και συνακόλουθη επιρροή, είναι η έλλειψη συνοχής της και κεντρικού συντονιστικού οργάνου, υπό την μορφή π.χ. Εθνικού Συμβουλίου ή Εθνικής Συντονιστικής Επιτροπής. Ενός φορέα, δηλαδή, που θα είναι εξουσιοδοτημένος να κατευθύνει τις διάφορες ομογενειακές οργανώσεις…».
Μερικά μόνο από αυτά τα οποία επιβάλλεται να γίνουν στο τόσο σημαντικό για τον τόπο μας κεφάλαιο των αποδήμων είναι: η θεσμική αναβάθμιση και οικονομική ενίσχυση της Υπηρεσίας Αποδήμων και επαναπατρισθέντων του ΥΠΕΞ, η οποία δημιουργήθηκε το 1977 και έκτοτε παραμένει υποβαθμισμένη, η περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων των ΠΟΜΑΚ, ΠΣΕΚΑ και ΝΕΠΟΜΑΚ με το ΣΑΕ. Θα πρέπει επιπλέον, να προχωρήσουμε τάχιστα στη δημιουργία του μητρώου Ομογενειακών Οργανώσεων παγκόσμια, σαν μια πρώτη φάση στην προσπάθεια δημιουργίας του Μητρώου Κυπριακής Διασποράς. Μια προσπάθεια που άρχισε αλλά δεν ολοκληρώθηκε εξ υπαιτιότητας των ιδίων των οργανώσεων αποδήμων. Είναι απαράδεκτο να μην γνωρίζουμε σήμερα πόσες ομογενειακές οργανώσεις υπάρχουν παγκόσμια, πού δραστηριοποιούνται, πόσα μέλη έχουν και πώς μπορεί κανείς να επικοινωνήσει μαζί τους. Οι οργανώσεις ομογενών παγκοσμίως μαζί και με τις Ελλαδικές υπολογίζονται στις 3.000. Επιβάλλεται επίσης, η περαιτέρω εμπλοκή νέων ατόμων στις κοινότητες. Κάτι που μπορεί να επιτευχθεί με την ανάπτυξη νέων προγραμμάτων για την απόδημη νεολαία. Η δημιουργία της ΝΕΠΟΜΑΚ, υπήρξε βήμα προς την ορθή κατεύθυνση. Εν τούτοις, η ανακύκλωση ατόμων είναι φαινόμενο που εξακολουθεί να παρατηρείται.
Σημαντικός ήταν και εξακολουθεί να είναι ο ρόλος της Εκκλησίας στους κόλπους των αποδήμων. Η Εκκλησία, είναι ο χώρος, στον οποίο οι Έλληνες συγκροτούνται σε κοινότητες, όπως πολύ εύστοχα αναφέρει ο καθηγητής Γιανναράς. Αυτό δεν σημαίνει ότι το δίκτυο της Εκκλησίας δεν χρήζει σημαντικής βελτίωσης και εκσυγχρονισμού. Η δορυφορική τηλεόραση, τα επιστημονικά και ακαδημαϊκά δίκτυα, θα πρέπει να αποτελέσουν βραχίονες της νέας στρατηγικής μας για τους Έλληνες της Διασποράς.
.
Η ύπαρξη μιας άλλης Κύπρου και μιας άλλης Ελλάδας, εκτός των γεωγραφικών συνόρων των δύο αυτών χωρών, από μόνη της, αποτελεί συγκλονιστικό γεγονός. Ο Ελληνισμός είναι ένας και αδιαίρετος. Με τις πράξεις, τις στάσεις, τον ελληνικό μας πολιτισμό και παιδεία, ας κάνουμε τους όπου γης Έλληνες της διασποράς περήφανους για την καταγωγή τους, ενεργούς πολίτες στις χώρες διαμονής τους, των οποίων αποτελούν αναπόσπαστο οργανικό κομμάτι. Διεκδικητές των δικαίων και δικαιωμάτων της πατρίδας μας και των πανανθρώπινων αξιών. Εξ άλλου όπως ανέφερε ο Ισοκράτης «Έλληνες, είναι οι της Ελληνικής παιδείας μέτοχοι».
