του Θανάση Τσώκου
Δεν έκανε αναφορά στα σκάνδαλα της πενταετούς διακυβέρνησης του. Αυτοπαρουσιάστηκε για άλλη μια φορά, ως ο κατατρεγμένος των πολιτικών του αντιπάλων, ο οποίος γεύτηκε από αυτούς πικρίες και όξος. Δήλωσε ξανά, ότι αποχωρεί με το κεφάλι ψηλά, γιατί έκανε ό,τι μπορούσε και εξέφρασε απλά συμπάθεια και αλληλεγγύη προς τους ανέργους, που αφήνει πίσω της η κρίση. Για τα προβλήματα που σήμερα αντιμετωπίζουμε, όπως ανέφερε, ευθύνονται οι τράπεζες και η κρίση στην ευρωζώνη αλλά και μερικά μόνο λάθη της διακυβέρνησης του. Τέλος, δήλωσε ότι θα συνεχίσει να αγωνίζεται. Αλλά γιατί πράγμα δεν μας ανέφερε.
Αν κάποιος τρίτος παρακολουθούσε τα πρώτα είκοσι τρία λεπτά του μονολόγου του απερχόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας, σίγουρα θα απεκόμιζε την εντύπωση ότι αυτός, αναφερόταν σε μια χώρα άλλη, εκτός της Κύπρου, με ανθηρή οικονομία, ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και μηδενικά προβλήματα, κοινωνικά και οικονομικά. Έλα όμως που τα πράγματα δεν είναι έτσι…
Αναφέρθηκε για παράδειγμα στην ενίσχυση κατά 42% του κοινωνικού κράτους. Και γεννάται το ερώτημα κατά πόσον έχει γνώση και επίγνωση αυτών που δηλώνει. Αν αντιλαμβάνεται τη σημερινή κυπριακή πραγματικότητα. Το τι αφήνει πίσω του. Δεν γνωρίζει ο Πρόεδρος για τις λίστες αναμονής στα χειρουργεία των νοσοκομείων, για την κατάσταση στο γραφείο ευημερίας, για την εγκληματικότητα, για τους τοκογλύφους, τις ατέλειωτες ουρές στα νοσοκομεία, τις φατρίες και τους νονούς του υποκόσμου που ελέγχουν την νύχτα και έχουν αρχίσει να παρενοχλούν νομοταγείς πολίτες και επιχειρήσεις, την εμπορία ναρκωτικών, το κλείσιμο κάθε μέρα τεσσάρων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τη μαύρη εργασία, τις δεκάδες διακοπές ρεύματος σε νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της Α.Η.Κ, τα ανταλλακτήρια της ντροπής, όπου ο απλός κόσμος ξεπουλά τα υπάρχοντά του για ένα κομμάτι ψωμί, το ποσοστό αύξησης των ακάλυπτων επιταγών, τα κοινωνικά παντοπωλεία, την διακοπή των σπουδών δεκάδων νέων λόγω έλλειψης χρημάτων, την αλαζονεία στελεχών της κυβέρνησης του, τον κοκκινοφρουρισμό στη δημόσια υπηρεσία με τους κομματικούς κομισάριους και το βόλεμα ημετέρων; Δεν έχει δει ποτέ ο ίδιος τις φωτοτυπίες των επιταγών των αιτητών πολιτικού ασύλου και άλλων, των πέντε και επτά χιλιάδων ευρώ που η κυβέρνηση του παραχωρούσε αφειδώλευτα τα προηγούμενα χρόνια; Πού ζει αυτός ο άνθρωπος, σε ένα κόσμο όμορφο, αγγελικά πλασμένο; Πότε θα μας τα αναφέρει όλα αυτά; Σε ένα άλλο διάγγελμα;
Ο Δημήτρης Χριστόφιας ως πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων και εν μέρει ανεπαρκής. Απέτυχε να επιλέξει ικανά άτομα που θα στελέχωναν το κυβερνητικό σχήμα, μη αντιλαμβανόμενος ότι η σκληρή δουλειά στο υπουργικό συμβούλιο δεν είναι απλά, ένας «χορός με τα αστέρια» ή κοινωνικά ακτίβ. Απέτυχε να κυβερνήσει σαν πρόεδρος όλων των Κυπρίων. Να υπερβεί της ιδεοληψίες του και να ανοίξει νέους ορίζοντες στον τόπο. Υποτάχθηκε στα μεγάλα κατεστημένα. Παρέμεινε προσκολλημένος και δέσμιος δεσμεύσεων του από το παρελθόν, με αποτέλεσμα να βιώσουμε σκάνδαλα από ανθρώπους που ο ίδιος τίμησε με την επιλογή τους σε κορυφαία κρατικά αξιώματα, απλά γιατί αντί ο ίδιος να τους τρίξει τα δόντια, άφησε τα «φυτευτά» δόντια αυτών, να τον διασύρουν. Η αριστερά, μετά τη διακυβέρνηση Χριστόφια, έχει απολέσει σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία και διεισδυτικότητα της στην κοινωνία. Σε μια περίοδο που αυτή, μαζί και με άλλες δυνάμεις, θα έπρεπε να αποτελεί την ασπίδα του λαού. Κρίμα, Πρόεδρε, που μια μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας, από όλους τους ιδεολογικούς χώρους, πίστεψε σε σένα και στη «δίκαιη κοινωνία» που ευαγγελίστηκες. Κρίμα που απέτυχες, γιατί την αποτυχία σου αυτή, θα βιώσει στο πετσί του, ο μέσος Κύπριος του οποίου τα όνειρα εσύ και η οικονομική κρίση μετατρέψατε σε εφιάλτες.
